ΟΙ ΑΕΡΙΝΟΙ ΗΡΩΕΣ

Posted by Army Aviator on 22, Ιουλίου, 2009 · 7 Σχόλια 

Όταν θα ολοκληρώσετε το διάβασμα αυτού του ποστ, έχω την αίσθηση ότι θα μείνετε με ανοικτό το στόμα και ίσως έλαφρά υγρά τα μάτια, γιατί θα διαπιστώσετε, όπως και γω, ότι υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας – πάντως μακρυά από τη »χαβούζα» του λεκανοπεδίου – που δουλεύουν αθόρυβα, με σκοπούς και αξίες μπροστά τους, και επιτελούν έργο χαρισματικό, ευφυές, πρωτότυπο και προπάντων εθνικής σημασίας.

Θα διαπιστώσετε – όπως και γω – ότι δεν είναι όλοι …έτσι, »δήθεν» και »ότι δηλώσεις στην Ελλάδα είσαι»….

Μιλώ για τον φίλο του Ιστολογίου τον Θεμιστοκλή  Βρανά, αγαπητοί μου αναγνώστες και συνάδελφοι.

Έναν »τρελό» της παρέας που μας βοήθησε να ξετρυπώσουμε τα χαμένα Beaver έχοντας στο ενεργητικό του δημοσιεύσεις και άρθρα από το 1995 στη ΠΤΗΣΗ για το θέμα, βοηθώντας με φωτογραφίες στα τελικά συμπεράσματά μας για τα Beaver, αλλά και οδηγώντας μας στην άκρη της λύσης για να βρούμε το τρίτο Aerocommander το ΕΣ 315, που όλοι μας ξέραμε ότι πουλήθηκε για παλιοσίδερα (παλιοαλουμίνιο για να ακριβολογώ).

Ανεκτίμητος φίλος και (θα μου το επιτρέψει θαρρώ) πολύτιμος συντελεστής του Ιστολογίου μας.

Σήμερα διδάσκει στο 3^ο Δημοτικό Σχολείο Νεάπολης Αιτωλοακαρνανίας, που βρίσκεται στο Δημοτικό Διαμέρισμα της Μεγάλης Χώρας και είναι Δάσκαλος της Στ’ Τάξης.

Δεν το ήξερα, τόμαθα μέσα από τα γραπτά του Θέμη, ότι στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του σχολείου του, προβλέπεται εβδομαδιαία και ένα δίωρο της Ευέλικτης Ζώνης.

Ο δημιουργικός λοιπόν αυτός Δάσκαλος, τυχεροί οι μαθητές που τον έχουν, στα πλαίσια αυτής της Ζώνης, ασχολήθηκαν με κάτι που δυστυχώς δεν είναι και πολύ της …μόδας στους καιρούς μας….

Ασχολήθηκαν με τους ΑΕΡΙΝΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΤΟΥΣ, με τη θυσία δύο Αεροπόρων της Π.Α, που γέννησε το μικρό χωριουδάκι της Μεγάλης Χώρας, τον Επισμηναγό Κωνσταντίνο Αλεξανδράκη ( 18-5-2000 ) και τον αδελφικό του φίλο Αντισμήναρχο Κωνσταντίνο Καραθάνο (15-6-2004 ), που θυσίασαν τη ζωή τους επιτελώντας το καθήκον τους προς την Πολεμική Αεροπορία και την Ελλάδα.

Εξαιρετική η ενέργεια του Δάσκαλου, λίγοι σήμερα το τολμούν και ακόμη λιγότεροι σκέπτονται ως θέμα ευέλικτης ζώνης, τέτοιο θέμα….βλέπεται αυτοί είναι ……ευέλικτοι…..

Ας είναι όμως, ας μην το επεκτείνω….

Τα παιδιά δούλεψαν, ένα όλόκληρο εκπαιδευτικό χρόνο, πάνω στο θέμα αυτό και τη Τετάρτη 27 Μαΐου 2009, οι μαθητές της ΣΤ’ τάξης του 3^ου Δημοτικού Σχολείου Νεάπολης Αιτωλοακαρνανίας, που βρίσκεται στο Δημοτικό Διαμέρισμα της Μεγάλης Χώρας, παρουσίασαν στον προαύλιο χώρο του Σχολείου.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους συγγενείς  των Πεσόντων Αεροπόρων, ο Δήμαρχος και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου  του Δήμου Νεάπολης, οι Προϊστάμενοι των 3ου και 5ου Γραφείων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αιτωλοακαρνανίας, ο Διοικητής της 132 Σμηναρχίας Μάχης και Αξιωματικοί της 117 Πτέρυγας Μάχης ως εκπρόσωποι του Διοικητή της Πτέρυγας και του Διοικητή της 338 Μοίρας Δίωξης/Βομβαρδισμού καθώς και πλήθος κατοίκων της Μεγάλης Χώρας.

O Διευθυντής του Σχολείου κ. Κ. Χαραμής με το Διοικητή της 132 Σμηναρχίας  Μάχης Σμήναρχο Γ. Ματαρά και το Δήμαρχο του Δήμου Νεάπολης κ. Καπελάκη.

Ο Διοικητής της 132 ΣΜ με Αξιωματικούς της 132 ΣΜ, της 117 ΠΜ και το δάσκαλο της ΣΤ’ τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου, Θεμιστοκλή Βρανά.

Η παρουσίαση της εργασίας, έγινε σε δύο φάσεις, η πρώτη περιλάμβανε εισήγηση του δασκάλου της τάξης και η δεύτερη τις δράσεις του προγράμματος όπως  παρουσιάστηκαν από τους μαθητές.

Εμείς εδώ θα δώσουμε σε κείμενο τη πρώτη φάση και στη συνέχεια σε μορφή pdf τη δεύτερη. Στο τέλος σας έχουμε και μια μικρή έκπληξη.. ένα βιντεάκι από του youtube….

Army Aviator

ΕΙΣΗΓΗΣΗ

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ ΒΡΑΝΑ

Δάσκαλου της ΣΤ’ τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Νεάπολης

Αν κάποιος επισκέπτης περιδιαβεί τους δρόμους και τις γειτονιές της Μεγάλης Χώρας, θα συναντήσει τις προτομές των Αεροπόρων Κωνσταντίνου Αλεξανδράκη και Κωνσταντίνου Καραθάνου.

Βρίσκονται εκεί για να θυμίζουν ότι ένας τόσο μικρός τόπος πρόσφερε στην Πολεμική μας Αεροπορία δύο από τα καλύτερα και ικανότερα παιδιά του.

Αντικρίζοντάς τες, ένα ερώτημα γεννάται μέσα μας, απλό μα συνάμα καίριο:

Είναι αυτό αρκετό για να κρατήσει τη μνήμη τους ζωντανή στη συλλογική συνείδηση των κατοίκων της Μεγάλης Χώρας ή απλά κάποια στιγμή θα ξεθωριάσει και θα σβήσει;

Η πρόταση να αποτελέσει η θυσία των  δύο Αεροπόρων μας το θέμα για το πρόγραμμα  της Ευέλικτης Ζώνης, είχε ως κύριο στόχο να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές γιατί οφείλουμε σεβασμό και ευγνωμοσύνη προς τους ανθρώπους που αναπαρίστανται στις δύο μπρούτζινες προτομές.

Ακούγεται παράξενο, αλλά για τα παιδιά οι δύο Αεροπόροι μας ήταν κάτι το απροσδιόριστο και απόμακρο.

Μπορεί να έχουν περάσει μόλις εννέα και πέντε χρόνια αντίστοιχα από το χαμό των δύο Ηρώων, για τους δωδεκάχρονους όμως μαθητές της Έκτης τάξης αυτά τα δύο χρονικά διαστήματα μοιάζουν με αιώνες, αφού δεν έχουν σχεδόν καθόλου αναμνήσεις από αυτούς όταν ήταν εν ζωή. Το να αναφέρουμε απλά ότι έπεσαν με το αεροπλάνο τους δεν μπορεί να δικαιολογήσει ούτε το γιατί τους χαρακτηρίζουμε ήρωες ούτε βέβαια να εξηγήσει και το λόγο που αυτοί οι δύο νέοι και ικανότατοι άνθρωποι διάλεξαν συνειδητά ένα τόσο επικίνδυνο επάγγελμα.

Έπρεπε λοιπόν τα παιδιά να καταλάβουν ότι οι Αεροπόροι μας θυσίασαν τη ζωή τους εκπαιδευόμενοι σκληρά ώστε να ανταποκρίνονται με επιτυχία στον καθημερινό ακήρυχτο πόλεμο που εκτυλίσσεται πάνω από το Αιγαίο Πέλαγος.

Έπρεπε να συνειδητοποιήσουν ότι 365 ημέρες το χρόνο οι Αεροπόροι μας υπερασπίζονται τα δίκαια της Πατρίδας απέναντι στην πάγια και ανένδοτη τακτική των εξ ανατολών φίλων και γειτόνων να αμφισβητούν την Ελληνική Κυριαρχία και να επιδιώκουν τη δημιουργία τετελεσμένων εις βάρος των εθνικών μας δικαίων που είναι επικυρωμένα με διεθνείς συνθήκες, οι οποίες μάλιστα φέρουν και την υπογραφή των ίδιων των επίδοξων καταπατητών.

Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, το δόγμα «εκπαιδεύσου όπως θα πολεμήσεις » είναι μονόδρομος και μάλιστα ποτισμένος όχι μόνο με ιδρώτα αλλά και αίμα και δάκρυα.

Αίμα σαν αυτό των Αέρινων Ηρώων μας και δάκρυα σαν αυτά που έτρεξαν και τρέχουν από τα μάτια της οικογένειάς τους, των συναδέλφων τους, όλων μας.

Ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες, ο Αθανάσιος Διάκος στην Αλαμάνα, οι φαντάροι μας στην Πίνδο, ο Βασίλειος Παναγόπουλος στην Κύπρο, ο Νικόλαος Σιαλμάς στον Άγιο Ευστράτιο , ο Κωνσταντίνος Αλεξανδράκης στην Αντίκυρα Βοιωτίας, ο Κωνσταντίνος Καραθάνος στον Παρνασσό, ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης στην Κάρπαθο, είναι όλοι τους αθάνατοι ήρωες που υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους την ελευθερία την τιμή και την αξιοπρέπεια αυτού του ευλογημένου τόπου που λέγεται Ελλάδα.

Το γιατί οι δύο Αέρινοι Ήρωες του Τόπου μας, διάλεξαν αυτό το τόσο δύσκολο και επικίνδυνο μετερίζι για να υπηρετήσουν την Ελλάδα θα το βρούμε μέσα στην καρδιά τους , στους πόθους τους, στα όνειρά τους.

Και τον Κωνσταντίνο Αλεξανδράκη και τον Κωνσταντίνο Καραθάνο από τα πρώτα παιδικά τους χρόνια τους πάθιαζε η πτήση, τους συνέπαιρνε η θέα  των αεροσκαφών της Πολεμικής μας Αεροπορίας που περνούσαν χαμηλά πάνω από τη Μεγάλη Χώρα για να προσγειωθούν ή να προσβάλλουν εικονικά το γειτονικό αεροδρόμιο της 132 Σμηναρχίας Μάχης.

Η αίσθηση της δύναμης και της ελευθερίας που χαρίζει απλόχερα ο Ουρανός στα τολμηρά και προικισμένα παιδιά του, έγιναν σκοπός της ζωής τους.

Και ήταν από τους τυχερούς που κατάφεραν με φοβερή προσπάθεια να μετατρέψουν τους ευσεβείς τους πόθους σε πραγματικότητα.

Γνώριζαν πως η Πολεμική Αεροπορία δεν τους καλούσε κοντά της για να πετούν γαλήνια, ευθεία και οριζόντια, αλλά για να αερομαχούν και να ελίσσονται στα όρια της μηχανής και του ανθρώπου-ίσως και πέρα από αυτά, να παίρνουν αποφάσεις ζωής και θανάτου σε κλάσματα δευτερολέπτου, να ζουν ζωή λιτή και μετρημένη, να είναι ταγμένοι στα κελεύσματα της Αεροπορίας εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.

Τα γνώριζαν όλα αυτά και τα αποδέχτηκαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους , όπως άλλωστε και κάθε νέος που αποφασίζει να φορέσει την τιμημένη στολή του Έλληνα Αεροπόρου, να  μεταλλαχθεί σε Αετό Προστάτη της Πατρίδας.

Γι’αυτό όλοι εμείς, οι τόσο μικροί μπροστά τους, οφείλουμε να διατηρήσουμε ζωντανή την Ιερή τους Μνήμη και να υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο τα ιδανικά για τα οποία θυσιάστηκαν.

Άνθρωποι σαν τον  Κωνσταντίνο Αλεξανδράκη, τον Πολύκαρπο Μουχτούρη, τον Κωνσταντίνο Καραθάνο ,τον Εμμανουήλ Σεβαστάκη δεν πρέπει μόνο να μνημονεύονται στο λεύκωμα πεσόντων Αεροπόρων και να τιμούνται με την τοποθέτηση μιας προτομής, αλλά πρέπει να αποτελούν πρότυπα λεβεντιάς, θάρρους, φιλοπατρίας, αυταπάρνησης και προσήλωσης στους στόχους και τα ιδανικά τους για τη νέα γενιά.

Είναι τραγικό όμως το γεγονός ότι η σύγχρονη νεοελληνική  κουλτούρα αγνοεί και απαξιώνει τέτοιου είδους στάσεις ζωής, προωθώντας, κυρίως μέσω της τηλεόρασης, ακριβώς τον αντίποδά τους.

Φθάνοντας πια στο τέλος της ιχνηλάτησης των Αέρινων Ηρώων του Τόπου μας, μπορούμε να πούμε ότι η γνωριμία μας αυτή τη σχολική χρονιά με την Πολεμική Αεροπορία, έχοντας ως αέρινους συνοδούς, τον Κωνσταντίνο Αλεξανδράκη και τον Κωνσταντίνο Καραθάνο, βοήθησε τους μαθητές μας να καταλάβουν ότι μπροστά στην αγάπη για την Πατρίδα και την τέλεση του Ιερού Καθήκοντος  προς αυτή, κάθε θυσία είναι αποδεκτή, ακόμη και η Υπέρτατη.

Τους βοήθησε ακόμη να προσεγγίσουν την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία με σεβασμό και ευγνωμοσύνη προς τα στελέχη της για το τεράστιο εθνικό έργο που αυτά επιτελούν, ευρισκόμενα ουσιαστικά καθημερινά σε πολεμική ετοιμότητα τόσο στον αέρα όσο και στο έδαφος.

Τέλος, το πάθος των Αέρινων Ηρώων μας για την Πτήση και όλη η πορεία τους στην  προσπάθειά τους να τη γευτούν και να την κάνουν κτήμα τους, ψιθυρίζει πατρικά στο αυτί των μαθητών μας:

« Εμείς, συνειδητά δεχθήκαμε και συμβιβαστήκαμε με κάθε κίνδυνο και θυσία προκειμένου να αγγίξουμε το όνειρό μας.

Ψάξτε κι εσείς βαθιά μέσα σας να βρείτε το δικό σας όνειρο που σας συγκινεί , σας ενθουσιάζει , σας αναστατώνει.

Ακολουθήστε το, κυνηγήστε το, παθιαστείτε μαζί του,

γίνετε ένα μ’αυτό.

Μην  απογοητεύεστε από τις αποτυχίες, μην λυγίζετε από τις αντιξοότητες.

Έχετε θάρρος, ήθος, αυταπάρνηση, εφοδιαστείτε με γνώση, υπομονή και επιμονή και να είστε βέβαιοι πως η ίδια η ζωή θα σας δώσει την  ευκαιρία να αγγίξετε το δικό σας όνειρο, το δικό σας στόχο ».

Ο Δάσκαλος της ΣΤ’ τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Νεάπολης

Θεμιστοκλής Βρανάς

Στη δεύτερη φάση, σας δίνω τις δράσεις του προγράμματος όπως  αυτές παρουσιάστηκαν από τους μαθητές, σε μορφή pdf.

Το εξώφυλλο της εργασίας των μαθητών του Θέμη Βρανά.

και για να το κατεβάσετε και να το διαβάσετε, κτυπήστε εδώ δίπλα…ΟΙ ΑΕΡΙΝΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΟΥ

και επειδή ένας δημιουργικός Δάσκαλος όπως ο Θέμης, δεν αφήνει τίποτε …στη τύχη, θα σας ξεκουράσω με το βιντεάκι που ακολουθεί

Προσέξτε όμως !!

Θέλει ένταση στο μάξιμουμ, για να το απολαύστε….

Κατηγορία ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΕΟΡΤΕΣ, ΘΕΜΗΣ ΒΡΑΝΑΣ