OPERATION ”URGENT FURY” – ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ- ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ.
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ.
Με το τέλος επιχείρησης Urgent Fury, ο απολογισμός ήταν:
- 19 αμερικανοί νεκροί και 116 τραυματίες.
- Σε αυτήν έλαβαν μέρος 5.000 άνδρες, που αναπτύχτηκαν στο νησί μέσα σε 5 μέρες, 300 άνδρες από τα όμορα της Γρενάδα κράτη, αντιμετωπίζοντας 1.200 άνδρες του Στρατού της Γρενάδας, 780 Κουβανούς, 49 Σοβιετικούς, 24 Β. Κορεάτες, 16 Ανατολικογερμανούς, 14 Βουλγάρους και 3-4 Λίβυους.
Η όλη επιχείρηση, είχε και πολλές προκλήσεις.[1]
Μία από αυτές ήταν η έλλειψη πληροφοριών, σε ότι αφορά στο ανθρώπινο δυναμικό, το ηθικό του και τη διάταξή του (ας θυμηθούμε τη μη αναμενόμενη αντίσταση στα διάφορα οχυρά και τις ματαιώσεις των ενεργειών).
Θέμα έλλειψης πληροφοριών ήταν και το ότι δεν ήταν γνωστή η θέση που κρατιόταν οι Αμερικάνοι φοιτητές και το ότι αυτοί είχαν διασπαρθεί από το καθεστώς σε τρία διαφορετικά σημεία. Οι θέσεις τους γινόταν γνωστές από τους ίδιους τους διασωζόμενους….
Μία άλλη έλλειψη ήταν η απουσία ενοποιημένου διακλαδικού συστήματος επικοινωνιών. Μπορεί οι μονάδες των τριών κλάδων να αναλαμβάνουν ανεξάρτητες ενέργειες, στον τομέα τους, αλλά η Διεύθυνση των συνολικών επιχειρήσεων, γινόταν από έναν Διοικητή, ο οποίος όμως δεν είχε τα μέσα να συντονίσει και στην ουσία να Διευθύνει τον αγώνα τους, λόγω του ότι δεν υπήρχαν κοινές επικοινωνίες…..
Μία άλλη έλλειψη (που ενώ εμπίπτει στις επικοινωνίες αφορά γενικότερα το είδος των διακλαδικών επιχειρήσεων), ήταν η μη ύπαρξη διαλειτουργικότητας στους σταθμούς ασυρμάτων των διαφόρων μονάδων-τμημάτων που ενεργούσαν. Για παράδειγμα η μη συντονισμένη χρήση των συχνοτήτων από τους ΠΖΝ, στον βόρειο τομέα, εμπόδιζε και παρενέβαλε τις συχνότητες των Rangers που ενεργούσαν στο νότιο τομέα, σε τέτοιο σημείο που όπως έχει αναφερθεί επισήμως, κάποιος Διοικητής Μονάδας που είχε καθηλωθεί από τα εχθρικά πυρά, χρησιμοποίησε τηλεφωνικό θάλαμο στο νησί και τηλεκάρτα, κάνοντας υπεραστικό τηλέφωνο στο Fort Bragg (έδρα της 82ας Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας) και ζήτησε αεροπορική υποστήριξη. Η αίτηση μεταβιβάσθηκε με δορυφορικό τηλέφωνο στο Πλοίο Διοικήσεως και Ελέγχου και η ΕΑΥ του εδόθη….
(μας θυμίζει τίποτε αυτό για τις επικοινωνίες….;;;;;;;).
Μία άλλη έλλειψη ήταν η μη ύπαρξη ενημερωμένων χαρτών της περιοχής των επιχειρήσεων. Όταν αυτοί εξασφαλίσθηκαν, ήταν αδύνατη η μετάδοσή τους με ηλεκτρονικά μέσα και έπρεπε να μεταφερθούν αεροπορικά στη περιοχή.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
- Από την ανάλυση των ενεργειών των Τμημάτων των Ειδικών Δυνάμεων Delta, Task Force 160 και SEAL Team Six, συμπεραίνεται ότι μια Μονάδα-Τμήμα Ειδικών Δυνάμεων (Στρατού, Ναυτικού, Π.Α, ή Αεροπορίας Στρατού), άσχετα με το πόσο καλά αυτή είναι εκπαιδευμένη και πόσο υψηλό ηθικό έχει, όταν αυτή εισέρχεται στον αγώνα με πολύ λίγες πληροφορίες, με τις γνωστές σε όλους μας κλαδικές αντιπαλότητες (ο καθένας τους ήθελε το μεγαλύτερο μερίδιο από την πίττα δόξας), και με πολύ κακό σχεδιασμό στο διοικητικό επίπεδο, είναι ίσως περισσότερο από σίγουρο ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι φτωχό και ίσως καταστροφικό. Άσχετο το αν μερικές από τις αποστολές που αναλύσαμε είχαν επιτυχία. Η επιτυχία οφείλεται στην αφοσίωση του προσωπικού που ρίχτηκε στον αγώνα, ιπτάμενοι και μη. Η ευθύνη των αποτυχιών στο Richmond Hill, είναι καθαρά αυτών που έστειλαν το προσωπικό στη μάχη, χωρίς να τους παρέξουν τις καλύτερες δυνατές πληροφορίες και την καλύτερη δυνατή υποστήριξη.[2]
- Από την πλευρά τώρα των απωλειών προσωπικού. Εκείνο που μπορεί κάποιος να συμπεράνει είναι ότι για τρεις κυρίως μέρες αγώνα, οι αμερικανικές απώλειες (19 νεκροί και 116 τραυματίες), είναι ένα μεγάλο ποσοστό, ειδικά όταν πολλές από αυτές οφειλόταν είτε σε ατυχήματα, είτε σε απώλειες λόγω φίλιων πυρών. Εδώ δεν θα πρέπει να παραλείψουμε το σθένος και τη μαχητικότητα των ανδρών του Επαναστατικού Λαϊκού Στρατού της Γρενάδας, που συνέβαλε στα παραπάνω στατιστικά στοιχεία.
- Ένα άλλο συμπέρασμα είναι το μέγεθος της τελικά εμπλακείσας δύναμης των ΗΠΑ. Αν κάνουμε μια σύγκριση με κάτι παρόμοιο, θα διαπιστώσουμε ότι οι ΗΠΑ ανέπτυξαν σχεδόν την ίδια δύναμη με αυτή που οι Βρετανοί ανέπτυξαν στην εκστρατεία των Φόκλαντ το 1982. Αν και οι ναυτικές μονάδες που χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ, ήταν λιγότερες των Βρετανών, ο αριθμός των αεροσκαφών και των ελικοπτέρων και η συνολική μαχητική ισχύς, ήταν ασυγκρίτως μεγαλύτερη από αυτήν των Βρετανών. Τέλος ένας άλλος σπουδαίος παράγοντας ήταν ότι οι Αμερικανοί είχαν πολύ λίγο χρόνο αντίδρασης για να εκτελέσουν αυτήν την επιχείρηση. Όλα όμως αυτά, δεν έγιναν χωρίς αιτία.
Το πρώτο αίτιο ήταν ότι ένας μεγάλος αριθμός φοιτητών κρατούνταν όμηροι και βέβαια το δεύτερο (που έγινε γνωστό μετά το πέρας της επιχειρήσεως) ήταν ότι επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες ότι η διείσδυση της Κούβας στο νησί, ήταν τόσο βαθειά που στην ουσία, χρησιμοποιούταν ως βάση εκπαιδεύσεως ανταρτών κυρίως χωρών της Λατινικής Αμερικής.
- Από την πλευρά τώρα των καθαρά στρατιωτικών συμπερασμάτων, κατά την Επιχείρηση «Urgent Fury», μπορούμε να πούμε ότι:
Eφαρμόσθηκαν για να δοκιμασθούν σε πραγματικές συνθήκες, διάφορα δόγματα και τακτικές αλλά και νέα οπλικά συστήματα, από ένα στρατό που ακόμη ‘’ανέρρωνε’’ από τις τραυματικές εμπειρίες του Βιετνάμ. Η νέα Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων, έκανε το ‘’ντεμπούτο’’ της σε αυτήν την επιχείρηση. Το νέο Ε/Π UH-60A, ο αντικαταστάτης του θρυλικού Huey του πολέμου του Βιετνάμ, τα Α/Φ της McDonnell Douglas KC-10A Extender tankers, το κράνος από Kevlar, έκαναν τη παρθενική τους και πρώτη επιχειρησιακή εμφάνιση, σε αυτή την επιχείρηση.
Επιχείρηση Urgent Fury, 26 Οκτ 1983 — Ένα ΕΕ/Π AH-1 Cobra σε χαμηλή πτήση κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων. (Φωτογραφία του DOD, αγνώστου φωτογράφου) ΠΗΓΗ
Επιχείρηση Urgent Fury, 26 Οκτ 1983 — Ένα ΕΕ/Π AH-1 Cobra υπεριπτάμενο της Ζώνης Προσγειώσεως στο Α/Δ Point Salines, σε ρόλο προστασίας ΖΠ/Γ. (Φωτογραφία του DOD, αγνώστου φωτογράφου) ΠΗΓΗ
- Ήταν η πρώτη φορά και από τις λίγες στη συνέχεια, που τα επιθετικά Ε/Π των ΠΖΝ, παρείχαν κάλυψη και προστασία με πυρά, στις Αεροκίνητες ενέργειες του Στρατού Ξηράς, που ας σημειωθεί εδώ, εκείνη την εποχή τα δικά του ΕΕ/Π, δεν τα χρησιμοποιούσε τακτικά με αυτούς τους ρόλους.
Στη φωτογραφία ένα Ε/Π UH-60A, προσνηώνεται στο ελικοπτεροφόρο Guam.
- Τα πληρώματα των Ε/Π της Αεροπορίας Στρατού, βρέθηκαν απροετοίμαστα και ανεκπαίδευτα στις απονηώσεις και προσνηώσεις σε πλοία του ΠΝ, σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους των ΠΖΝ. Υπήρξαν αρκετά θέματα μεταξύ των Κυβερνητών των Ναυτικών Μονάδων και των πληρωμάτων των Ε/Π, μια που στην αρχή, οι πρώτοι, αρνιόταν να τα δεχθούν, λόγω μη εκπαίδευσης των χειριστών του Στρατού στο αντικείμενο αυτό αλλά και της μη ύπαρξης κοινών διακλαδικών ΒΟΕ. Το θέμα βέβαια διευθετήθηκε αλλά είναι καθοριστικό – και ίσως να σημαίνει και πολλά – για τη διεξαγωγή διακλαδικών επιχειρήσεων….
- Η φάση της σχεδιάσεως, όπως είπαμε στην αρχή, είχε τηρηθεί μυστική σε όσο βαθμό αυτό ήταν κατορθωτό. Το αποτέλεσμα της εφαρμογής αυτής της τόσο αυστηρής μυστικότητας, ήταν να μην παίρνουν μέρος σε συσκέψεις Αξιωματικοί Διοικητικής Μέριμνας και Αξιωματικοί των Διαβιβάσεων. Αποτέλεσμα αυτής της μη ενημερώσεως των αντίστοιχων επιτελών ήταν λάθος προβλέψεις στη Δ.Μ στις διακομιδές και στις επικοινωνίες.
- Η Επιχείρηση «Urgent Fury», η πρώτη μεγάλης κλίμακας επιχείρηση μετά το Βιετνάμ, έδωσε και συμπεράσματα που αναφέραμε παραπάνω. Τα συμπεράσματα αυτά, μέσα από σωστές διορθωτικές ενέργειες και αλλαγές, είδαμε να χρησιμοποιούνται στις επόμενες συρράξεις μέχρι σήμερα. Τα προβλήματα στη διακλαδικότητα, διορθώθηκαν, το Δόγμα Διακλαδικών Επιχειρήσεων, εφαρμόσθηκε πλέον με απόλυτη επιτυχία στους Πολέμους του Κόλπου 1990-1991 αλλά και σήμερα στο Ιράκ- Αφγανιστάν.
Συνέχεια στο : ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΣΤΡΑΤΟΥ 
