ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ LAMSON 719- ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ.

Για να μπούμε στο πνεύμα των επιχειρήσεων του Βιετνάμ, εκτιμώ ότι πρέπει να κάνουμε ορισμένες διευκρινήσεις.

Στην εισαγωγή είχαμε γράψει ότι:

Η επιχείρηση LAM SON 719, είναι η πιο σημαντική αεροκίνητη επιχείρηση του πολέμου του Βιετνάμ και το πρώτο και μοναδικό μέχρι εκείνη τη στιγμή ιστορικό παράδειγμα εναέριας εφόδου, που εκτελέσθηκε από την Αμερικανική Α.Σ, σύμφωνα με τα τότε σύγχρονα δόγματα των ΑΚΝ επιχειρήσεων, σε μία μεσαίας εντάσεως σύγκρουση.

Επίσης στο κεφάλαιο που αναλύαμε τα χαρακτηριστικά των ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΩΝ της περιοχής, συναντήσαμε τον όρο: Βάση Πυρών Υποστηρίξεως (Fire Support Base-FSB).

Καιρός να δώσουμε κάποιες ερμηνείες για τα παραπάνω, μια που – ειδικά για το δεύτερο – θα τα βρούμε μπροστά μας στη συνέχεια.

Τι είναι μια ‘’Μεσαίας εντάσεως σύγκρουση’’.

Καλείται η σύγκρουση μεταξύ δύο ή περισσοτέρων κρατών και των συμμάχων αυτών, κατά την οποία οι εμπόλεμες δυνάμεις εφαρμόζουν τη πιο νέα τεχνολογία, τακτικές και μέσα για: την συλλογή πληροφοριών, ευκινησία, ισχύ πυρός (μη συμπεριλαμβανομένων των ΠΒΧΠ όπλων), Διοίκηση και έλεγχο, Επικοινωνίες και Υποστήριξη Δ.Μ και την κατάληψη ΑΝΣΚ, κάτω από περιοριστικές εντολές της πολιτικής ηγεσίας, ως προς το μέγεθος της καταστροφής που πρέπει να επιτευχθεί και τα όρια της γεωγραφικής επέκτασης. (ΠΗΓΗ).

Βάση Πυρών Υποστηρίξεως (Fire Support Base-FSB).

Η Βάση Πυρών Υποστηρίξεως (ΒΠΥ), είναι μια προσωρινή στρατιωτική εγκατάσταση σχεδιασμένη να παρέχει πυρά υποστηρίξεως ΠΒ, στις μαχόμενες Μονάδες συμβατικού και ΑΚΝ Πεζικού. Το Δόγμα των Βάσεων αυτών χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τα στρατεύματα του Ν. Βιετνάμ και λόγω της αποτελεσματικότητάς των, υιοθετήθηκε και από τον Αμερικανικό Στρατό.

Το δόγμα των ΒΠΥ υπαγορεύθηκε βασικά από τη μορφολογία του εδάφους του βορείου τμήματος του Ν. Βιετνάμ και του είδους του αγώνα. Το έδαφος στις περιοχές εκείνες χαρακτηριζόταν από εδαφικές εξάρσεις μεγάλου υψομέτρου (πάνω από 5.000 πόδια) και πυκνής ζούγκλας, με ‘’τριπλή’’ οροφή. Η βλάστηση δηλαδή στην περιοχή ήταν τριών ειδών στον ίδιο χώρο, θάμνοι των 15 ποδών και δέντρα των 75 και 150 ποδών. Από τη άλλη πλευρά, η τακτική των Β. Βιετναμέζων, στην μεγάλη της πλειοψηφία ήταν αυτή του αντάρτικου, κτυπώ και φεύγω, κάνοντας έτσι  τον χώρο των επιχειρήσεων να μην έχει ούτε όρια, αλλά ούτε και καθορισμένες ‘’γραμμές’’ μεταξύ των αντίπαλων δυνάμεων.

Το δόγμα αυτό προέβλεπε τη δημιουργία πλέγματος αριθμού αυτόνομων Βάσεων Πυρών Υποστηρίξεως, συνήθως πάνω σε κορφές λόφων και υψωμάτων, που ήταν αυτασφαλιζόμενες και από τις οποίες Υπομονάδες ΠΖ εκτόξευαν ενέργειες, στη πλειοψηφία επιθετικών αναγνωρίσεων, δηλαδή ανεύρεσης και καταστροφής εχθρικών δυνάμεων, θέσεων αποκρύψεων και ανεφοδιασμού, πάντα σε αποστάσεις που να βρίσκονται εντός του δραστικού βεληνεκούς του ΠΒ, της ‘’μητρικής’’ ΒΠΥ.

Οι ΒΠΥ (στη παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε μία) – που εκτός της βασικής τους αποστολής χρησίμευαν και, για κέντρα αναμεταδόσεων, για παρατηρητήρια, για Τακτικούς Σταθμούς Διοικήσεως και Σημεία Διαλογής τραυματιών – επανδρωνόταν μόνιμα, με μία Πυροβολαρχία ΠΒ, ένα Λόχο ΠΖ, μια Διμοιρία Όλμων, μια διμοιρία ΜΧ, Διμοιρία ΔΒ και Ομάδες ΥΓ, Ψυχολογικών επιχειρήσεων και Ειδικών επιχειρήσεων.

Περιελάμβαναν, μία ΖΠ/Γ Ε/Π, υπόγειους Σταθμούς Διοικήσεως, σκέπαστρα Διμοιριών και Λόχου. Η παραπάνω φωτογραφία δείχνει τις εργασίες κατασκευής της ΒΠΥ Delta 1, εννέα μίλια μέσα στο έδαφος του Λάος, από άνδρες του Στρατού του Ν. Βιετνάμ, στις 13 Μαρτίου 1971. (Image by © Bettmann/CORBIS) (ΠΗΓΗ).

Στην ουσία, η ανάπτυξη του δόγματος των ΒΠΥ, είναι ακόμη μια χειροπιαστή απόδειξη, της επαναστάσεως που είχε φέρει η Αεροπορία Στρατού και το Ε/Π. Με την απουσία δρομολογίων και το ‘’μη γραμμικό’’ πεδίο της μάχης, η διατήρησή τους και ο ανεφοδιασμός τους, αλλά και η εκκένωσή τους όταν χρειαζόταν, θα ήταν αδύνατη χωρίς το ελικόπτερο.

 

Συνέχεια στο : ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ LAMSON-719: ΤΟ ΤΑΚΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ