ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ Ε/Π ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΕ ΒΑΘΟΣ, στις επιχειρήσεις Iraqi Freedom (OIF) και Enduring Freedom (OEF).

Από τα συμπεράσματα των επιχειρήσεων του 2/6 Cavalry 11th Aviation Regiment, V Corps Attack Aviation, και του 1st Battalion 3rd Aviation Regiment σημειώνουμε ότι διαπιστώθηκε

“η ένταση του σύγχρονου πεδίου μάχης και η φονικότητα ενός σύγχρονου εχθρού”.

Αυτές οι εκθέσεις συμφωνούν επίσης ότι…

“ο εχθρός είναι ευφυής, δημιουργώντας συνεχώς ασύμμετρες τεχνικές προσβολής των επιθετικών ελικοπτέρων”.

Τα συμπεράσματα του 1^ου Τάγματος του 3^ου Συντάγματος Α.Σ, από την επιχείρηση OIF σημειώνουν ότι…..

“ο τρόπος για να έχουν επιτυχία οι επιχειρήσεις των επιθετικών ελικοπτέρων, είναι ότι αυτά πρέπει να έχουν εξαιρετικά ακριβή και λεπτομερή πληροφόρηση και γρήγορη αντίδραση”.

Από τις αδιαβάθμητες περιληπτικές αναφορές του Command and General Staff College, σημειώνουμε :

“κατά την διάρκεια της αρχικής προέλασης στο Ιράκ, ο Στρατός επεξέτεινε την γραμμή συντονισμού πυρών υποστηρίξεως (ΓΣΠΥ). Αυτό ήταν πιθανά μια προσπάθεια για να αποδειχτεί η επιχειρησιακή αξία της αποστολής, πέραν της γραμμής επαφής (ΓΕ), μεγάλου αριθμού ΕΕ/Π, με αποστολή την καταδίωξη των εχθρικών μονάδων τεθωρακισμένων και πυροβολικού”.

Έχοντας μια μεγάλη περιοχή μπροστά από τις επίγειες δυνάμεις (μπροστά από τη γραμμή επαφής) και πίσω από την γραμμή συντονισμού πυρών υποστηρίξεως θα επέτρεπε μόνο περιορισμένες επιχειρήσεις σε αεροσκάφη σταθερών πτερύγων. Εντούτοις η αναφορά AAR 1-227 του 11^ου Συντάγματος ΑΣ από την επιχείρηση OIF αναφέρει ότι…

“ο εχθρός ήταν περισσότερο συντονισμένος και περισσότερο έτοιμος, για την αντιμετώπιση των επιχειρούντων σε βάθος επιθετικών ελικοπτέρων, απ’ ότι ήταν στην επιχείρηση Desert Storm I ”.

Επιπλέον, οι περιληπτικές αναφορές του Command and General Staff College, υπογραμμίζουν:

“την υψηλή κατάσταση ετοιμότητας του εχθρού για να αντιμετωπίσουν τις επιχειρήσεις των Απάτσι. Ο εχθρός είχε προγραμματίσει και είχε προετοιμαστεί για την μάχη ενάντια στα Απάτσι, επιλέγοντας περιοχές χωρίς πολύ, έως μηδενικό φωτισμό για να στήσει ενέδρες, περιοχές από όπου είχε εκτιμήσει ότι τα ελικόπτερα θα επέλεγαν να εκτελέσουν βολές από αιώρηση (και άρα θα ήταν εύκολος στόχος).

Αυτοί οι τύποι ενέδρας αποδεικνύουν ότι ο εχθρός στις επιχειρήσεις OIF και OEF σχεδίασε – για να αντιμετωπίσει την φονικότητα των επιθετικών ελικοπτέρων – ενέργειες που ήταν στη σφαίρα των ασύμμετρων απειλών. Ο εχθρός επίσης ήταν προετοιμασμένος για το ότι τα Απάτσι θα επιχειρήσουν σε βάθος και ανεξάρτητα από τις φίλιες επίγειες μονάδες. Είχαν μελετήσει την ικανότητα μας να “βλέπουμε την νύχτα” και παίζοντας με πολεμικά παιχνίδια, βρήκαν κάποιες λύσεις για να αντιμετωπίσουν την δύναμη πυρός των Απάτσι A και Longbow.

Επιπλέον, πριν από την έναρξη των επιχειρήσεων OIF και OEF, ο εχθρός είχε μελετήσει με λεπτομέρεια, το πώς διεξάγουμε μια επιχείρηση σε βάθος με τα ΕΕ/Π Α και D και είχε μάθει τουλάχιστον τις βασικές μας αρχές. Ο εχθρός βασικά, προετοιμάστηκε για επιθέσεις πολλαπλών ελικοπτέρων την νύχτα και ότι θα προωθηθούν κατά μήκος ενός άξονα για να μπορέσουν να τους χτυπήσουν. Από την άλλη μεριά η κοινωνία των επιθετικών ελικοπτέρων ήταν ανυποψίαστη νομίζοντας ότι τα πράγματα θα ήταν εύκολα.

Εκπαιδευμένοι μόνο για εκτέλεση επιχειρήσεων σε βάθος, για πάνω από είκοσι χρόνια, το προσωπικό της Αεροπορίας Στρατού, επέτρεψε στον εαυτό του πριν από τις επιχειρήσεις OIF και OEF, να γίνουν εύκολα αναγνωρίσιμοι οι τρόποι ενεργείας του. Λόγω της εστίασης της προσοχής της, στους ΑΝΣΚ που βρίσκονταν σε βάθος μέσα στο εχθρικό έδαφος, η ΑΣ έχασε το πλεονέκτημα της ευελιξίας στην τακτική χρησιμοποίηση των επιθετικών ελικοπτέρων. Το “κλειδί” που χάθηκε από τα επιθετικά ελικόπτερα στις επιχειρήσεις OIF και OEF, είναι ότι δεν υπήρξε διαφοροποίηση στους τρόπους ενεργείας των Μονάδων της, προκειμένου να απαγορέψει στον εχθρό να αντιληφθεί το πότε και το που τα ελικόπτερα Απάτσι θα μπουν στην μάχη.

Ακόμη και αν τα ελικόπτερα Απάτσι έχουν συντριπτική δύναμη πυρός, οι αρμόδιοι για τον αεροπορικό σχεδιασμό τους, δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουν στο εαυτό τους να γίνουν “εύκολο πολεμικό παιχνίδι”. Από την άλλη μεριά, οι Διοικητές των επίγειων δυνάμεων, συνεχίζουν να συμφωνούν ότι οι επιχειρήσεις των ελικοπτέρων σε βάθος, είναι μία από τις βασικές αποστολές της Αεροπορίας Στρατού. Εντούτοις αυτού του είδους οι αποστολές (σε βάθος), δεν θα έπρεπε να είναι ο μοναδικός τρόπος τακτικής χρησιμοποίησης των ΕΕ/Π. Τα επιθετικά ελικόπτερα μπορούν να εκτελέσουν προσβολές σε μεγάλο βάθος, αλλά κανείς δεν πρέπει να μη λαβαίνει υπόψη του ότι τα συμπεράσματα από τις επιχειρήσεις OIF και OEF, υποδεικνύουν ότι αυτού του είδους οι επιχειρήσεις, είναι αποστολές υψηλού κινδύνου.

Ιρακινός πανηγυρίζει τη πτώση του Ε/Π

Το 11^ο Σύνταγμα ΑΣ ^[1] διηύθυνε μια υψηλού κινδύνου επιθετική επιχείρηση σε βάθος, στο Ιράκ. Το αποτέλεσμα της έλλειψης πληροφοριών και της μη κατάλληλης γνώσης του εχθρού ήταν, το Σύνταγμα να υποστεί μεγάλες ζημιές σε περισσότερα από 30 ελικόπτερα, ενώ έχασε και ένα πλήρωμα που αρχικά θεωρήθηκε ως απώλεια μάχης (ΜΙΑ). Αυτή η επιχείρηση απέδειξε ότι οι επιχειρήσεις σε βάθος των ελικοπτέρων πρέπει να σχεδιάζονται και να εκτελούνται μόνον όταν δεν είναι διαθέσιμες άλλες μονάδες ή δεν μπορεί να γίνει συνδυασμός ενεργειών σε βάθος από επίγειες και εναέριες μονάδες. Ο σχεδιασμός και η αποστολή ΕΕ/Π σε επιχειρήσεις σε βάθος, προϋποθέτει και απαιτεί τεράστιο συγχρονισμό.

Μερικοί από τους σημαντικότερους παράγοντες που απαιτούνται για μια επιτυχημένη επιχείρηση σε βάθος, είναι :

1. Αύξηση των διαθέσιμων ποσοτήτων καυσίμων.
2. Όλες οι διαθέσιμες πηγές πληροφοριών να συντονίζονται προκειμένου να είναι εστιασμένες στην υποστήριξη της επίθεσης σε βάθος.
3. Η επάνδρωση όλων των Μονάδων, ΑΣ αλλά και των Μονάδων υποστήριξης να είναι όχι μόνο στα προβλεπόμενα επίπεδα, αλλά και μεγαλύτερη, για να υπάρχει η δυνατότητα διεξαγωγής και υποστήριξης τέτοιου είδους επιχειρήσεων όλο το 24ωρο.
4. Να έχει σχεδιασθεί ένα αξιόπιστο σχέδιο υποστήριξης με πυρά ΠΒ (μάλλον πολλαπλών εκτοξευτών, λόγω της εμβελείας τους), για την υποστήριξη και της επιχείρησης, αλλά και για την υποστήριξη της επιχείρησης έρευνας και διάσωσης οποιουδήποτε ελικοπτέρου καταρριφτεί.

Ενώ από τους παραπάνω τέσσερεις, τουλάχιστον οι τρεις είχαν πλήρως ή μερικώς εξασφαλισθεί, κανένας δεν είχε μιλήσει για τον τέταρτο. Από τα αρχικά στάδια του σχεδιασμού των επιχειρήσεων ελικοπτέρων σε βάθος, δεν υπήρξε ποτέ ένα δοκιμασμένο στη πράξη σχέδιο έρευνας και διάσωσης για κανένα πλήρωμα που καταρρίφτηκε. Οι διάφορες ιδέες που κυκλοφορούσαν κατά τις ΤΑΜΣ, κυμαινόταν από την ατομική διαφυγή – διάσωση, μέχρι τη διαδικασία του κάποιου άλλου ελικοπτέρου που θα πετά πάνω από το καταρριφθέν ελικόπτερο για την κατάδειξη του σημείου πτώσης του, ή κάποιο Black Hawk που θα ακολουθούσε στο τέλος τα ΕΕ/Π, για να τους “μαζέψει”.

Ατομική διάσωση (για τα Απάτσι)^[2], σημαίνει ότι κάποιο άλλο Απάτσι θα παραλάβει το πλήρωμα που καταρρίφτηκε. Μόλις τους πάρουν αγκιστρωμένους πάνω από τους πυλώνες, τότε πετούν προς ασφαλή περιοχή. Ένα βασικό πρόβλημα σε αυτή την τεχνική είναι η κατάσταση του καταρριφθέντος πληρώματος και η πιθανότητα ο ένας να είναι τραυματισμένος. Ενδεχομένως να μην έχει τις δυνάμεις να κρατηθεί στο ελικόπτερο ενώ αυτό πετά. Τέλος και η ιδέα του Black Hawk είναι επίσης απαράδεκτη διότι και το ελικόπτερο αυτό είναι ευάλωτο από το ίδιο όπλο που κατέρριψε το Απάτσι.

Για τους παραπάνω λόγους μη ύπαρξης ενός αποδεδειγμένου σχεδίου έρευνας και διάσωσης, οι αρμόδιοι του σχεδιασμού πρέπει να χρησιμοποιούν τα Απάτσι σε επιχειρήσεις σε βάθος μόνο όταν δεν υπάρχουν άλλες λύσεις και διαθέσιμες δυνάμεις που μπορούν να εκτελέσουν συνδυασμένες επιχειρήσεις σε βάθος.

Ένα άλλο ιδιαίτερα ορατό πρόβλημα με τις επιχειρήσεις σε βάθος στο Ιράκ, εκτός από την έλλειψη ενός κατάλληλου σχεδίου έρευνας και διάσωσης, ήταν ότι αυτές εξαρτώνται ιδιαίτερα από τις “τεχνικές πληροφορίες” που παρέχει το Joint Surveillance Target Attack Radar System (JSTARS) ^[3]. Επειδή οι επιχειρήσεις πραγματοποιούνται μπροστά και μακριά από τα φίλια επίγεια στρατεύματα, οι θέσεις του εχθρού δίνονται με ψηφιακό τρόπο και πιθανότατα δεν προέρχονται από ανθρώπινες πηγές πληροφοριών (Human Intelligence – HUMINT). Εάν εξαιρέσει κανείς την δυνατότητα που έχουν οι περίπολοι μακράς ακτίνας δράσης των Ειδικών Δυνάμεων, να εντοπίζουν και να αναφέρουν τις θέσεις των εχθρικών στόχων, των συγκεντρώσεων εχθρικών αρμάτων και του πυροβολικού, οι πληροφορίες συνήθως για τις επιχειρήσεις ΕΕ/Π σε βάθος, προέρχονται πιθανότατα από δορυφόρους ή από μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Ο εχθρός είναι εξοικειωμένος με αυτούς τους τρόπους εντοπισμού και έχει επινοήσει πολλαπλά σχέδια εξαπάτησης, προκειμένου να αποφύγει την παρατήρηση, ή να αποκρυβεί από τα ελικόπτερα. Κατά την διάρκεια της επιχείρησης σε βάθος, εάν ο εχθρός αποφασίσει να κινηθεί ή να αλλάξει τοποθεσία, υπάρχουν λίγοι αποδεδειγμένοι τρόποι για να φτάσουν αυτές οι πληροφορίες στα πιλοτήρια των ελικοπτέρων στον κατάλληλο χρόνο. Ένα πιθανό παράδειγμα αυτού του προβλήματος είναι :

Ο εχθρός ελίσσεται ή αλλάζει θέσεις κατά την διάρκεια που τα Απάτσι αναχωρούν από τη βάση τους για να φτάσουν στους χώρους εμπλοκής. Εάν συμβεί αυτό, για να ειδοποιηθούν τα πληρώματα, υπάρχει μόνο ο ασύρματος FM που έχει κρυπτοφωνική συσκευή και είναι αποδεδειγμένα ασφαλής τρόπος να φτάσουν οι πληροφορίες στα πληρώματα. Εντούτοις, το μεγαλύτερο πρόβλημα που δημιουργείται είναι εάν τα Απάτσι βρίσκονται εκτός της εμβέλειας του ασυρμάτου…..

Εάν το Απάτσι Longbow πετά εκτός εμβέλειας του ασυρμάτου FM, ο μόνος διαθέσιμος τρόπος μεταβίβασης πληροφοριών είναι αυτή να γίνει ψηφιακά. Το Longbow είναι το μόνο επιθετικό ελικόπτερο που μπορεί να το πραγματοποιήσει. Το Απάτσι Α δεν έχει την δυνατότητα να λαμβάνει και να εκπέμπει ψηφιακές πληροφορίες.

Βασικά, οι εκπαιδεύσεις των πληρωμάτων στην ικανότητα της ψηφιακής εκπομπής και λήψης πληροφοριών, δεν είχε γίνει με εντατικούς ρυθμούς διότι απαιτείτο μεγάλη προσπάθεια για να βρεθούν οι Μονάδες για αυτήν την εκπαίδευση. Η έλλειψη της γνώσης και εκπαίδευσης ήταν εμφανής σε κριτικές που έγιναν μετά από ασκήσεις στο Εθνικό Κέντρο Εκπαίδευσης το 2001 όπου διαπιστώθηκε ότι τα περισσότερα πληρώματα των Longbow δεν είχαν την ικανότητα αποστολής και λήψης ψηφιακών μηνυμάτων.

Ως αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης της επαρκούς εκπαίδευσης στην ψηφιακή τεχνολογία, λίγοι χειριστές ήταν επαγγελματικά ικανοί να επικοινωνούν ψηφιακά με τις φίλιες επίγειες Μονάδες. Ένα άλλο μειονέκτημα στην μεταβίβαση ψηφιακών μηνυμάτων ήταν ο φόρτος εργασίας στο πιλοτήριο. Ο στόχος της κυκλοφορίας των ψηφιακών μηνυμάτων, αύξησε το φόρτο εργασίας στα πληρώματα των Longbow . Ο χειριστής της μπροστινής θέσης ασχολείται συνέχεια με την μεταβίβαση μηνυμάτων και δεν μπορεί να εκπληρώσει κανένα άλλο στόχο.

Γενικά, οι επιχειρήσεις σε βάθος είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο για τον επίγειο Διοικητή εάν αυτές σχεδιαστούν με λεπτομερή συγχρονισμό και αύξηση του προσωπικού (εργατικό δυναμικό). Οι επιχειρήσεις των επιθετικών ελικοπτέρων σε βάθος, μπορούν να διαμορφώσουν το πεδίο της μάχης όταν χρησιμοποιηθούν κατάλληλα. Εντούτοις, αυτές οι αποστολές δεν πρέπει να είναι ο μοναδικός τρόπος για τον οποίο θα εκπαιδεύονται οι χειριστές των Απάτσι.

Το ελικόπτερο Απάτσι είναι ικανό για πολλαπλούς τύπους αποστολών και οι χειριστές πρέπει να εκπαιδευτούν σε όλους αυτούς τους τύπους. Επίσης απαιτείται περισσότερη έρευνα για τον προσδιορισμό ενός αποτελεσματικού σχεδίου έρευνας και διάσωσης. Οι χειριστές των ΕΕ/Π, είναι σίγουρο ότι θα προσφέρουν τον εαυτό τους σε αποστολές υψηλού κινδύνου με μεγαλύτερη άνεση, εάν γνωρίζουν ότι υπάρχει διαθέσιμο ένα σχέδιο έρευνας και διάσωσης.

Επιπλέον, αν οι επιχειρήσεις ΕΕ/Π σε βάθος γίνουν επιτυχείς στο μέλλον, πρέπει να συνεχίσουν να πραγματοποιούνται προς υποστήριξη των επίγειων μονάδων. Τέλος, περισσότερη έρευνα πρέπει να γίνει για να βρεθεί ένας γρήγορος και αποτελεσματικός τρόπος για την λήψη των πληροφοριών στο πιλοτήριο. Διαθέτοντας ένα αποτελεσματικό σύστημα που θα είναι ικανό να μεταβιβάζει τις τρέχουσες θέσεις του εχθρού στο πιλοτήριο, θα βοηθούσε στη μείωση του χρόνου εμπλοκής με τον εχθρό. Ακόμη και αν η επικοινωνία με τον ασύρματο είναι εφικτή, ο τρόπος αυτός δεν είναι ο πιο αποτελεσματικός.

————————————————————————————————————

[1] Σημείωση Army Aviator: Αναφέρεται στην επιχείρηση ‘’Το πέρασμα της Karbala (The Karbala Gap )’’, που έχουμε αναλύσει και παλαιότερα. Βλέπε, φυλλάδιο ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΕΕ/Π και ανάρτηση ΤΡΟΠΟΙ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΕΕ/Π.

[2] Σημείωση Army Aviator: Σχετικά έχουμε αναδείξει το θέμα, CSAR … ΑΠΟ APACHE..?, ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑ……! και LESSONS LEARNED….

[3] Το σύστημα αυτό (JSTARS -joint surveillance and target attack radar system), είναι ένα σύστημα που έγινε από την ΠΑ των ΗΠΑ από κοινού με το ΓΕΣ/ΗΠΑ, το οποίο παρέχει εναέρια επιτήρηση και αναζήτηση-ταυτοποίηση στόχων εδάφους, καθώς και είναι ένα εναέριο κέντρο Διοικήσεως & Ελέγχου.