Operation ‘’ Eager Anvil ‘’ – ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΣ. (1991)

Συνέχεια από το: Operation ‘’ Eager Anvil ‘’ – Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΟΣ ΓΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ. (1991)

Στο παραπάνω σχεδιάγραμμα φαίνεται όλη η περιοχή στα σύνορα μεταξύ Κουβέιτ και Ιράκ και στο επόμενο, μια σχεδιαγραμματική απεικόνιση της επιχείρησης.

(Air Force Magazine Oct 1991, Defence Helicopter Spring 1992, DoD Interim Report to Congress, JDW March 2 1991) ΠΗΓΗ

Η έδρα των 1ου ΤΕΕΠ και της 20ης Σμηναρχίας Ειδικών Αποστολών της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, ήταν στο διεθνές αεροδρόμιο του Βασιλιά Φαχντ, που βρισκόταν περίπου 40 χιλ. Νοτιοδυτικά από την πόλη Νταχράν. Για να είναι όμως σε θέση να εκτελέσουν με επιτυχία την αποστολή τους έπρεπε να μετασταθμεύσουν, σε ένα μικρό πρόχειρο διάδρομο που βρισκόταν περίπου 600 ναυτικά μίλια προς τα βορειοδυτικά, στο ΑΛ ΖΟΥΦ. Η κίνηση από την βάση τους μέχρι το διάδρομο ΑΛ ΖΟΥΦ, έγινε με τόση μυστικότητα που και τα ίδια τα πληρώματα των ελικοπτέρων, φοβήθηκαν μήπως καταρριφθούν από τα φίλια τμήματα, πάνω από τις θέσεις των οποίων πέταξαν για το ΑΛ ΖΟΥΦ.

Η πτήση έγινε την 14η Ιανουαρίου 1991, κατά την οποία εφαρμόσθηκαν, για λόγους ασφαλείας αλλά και εκπαιδεύσεως των πληρωμάτων, όλα τα μέτρα ασφαλείας που είχαν προβλεφθεί για την κυρίως αποστολή, όπως σιγή ασυρμάτου, συσκότιση, χαμηλά πτήση κ.λπ.

Όλο το συγκρότημα των ελικοπτέρων, έφθασε στον διάδρομο ΑΛ ΖΟΥΦ, γύρω στις 5 το απόγευμα όπου αφού ασφαλίσθηκαν τα ελικόπτερα τα πληρώματα ξεκουράστηκαν για το υπόλοιπο της ημέρας.

Η μέρα της 15ης Ιανουαρίου 1991, ήταν η μέρα που τα πληρώματα των ελικοπτέρων έμαθαν τους πραγματικούς στόχους τους και ενημερώθηκαν από τους επιτελείς των πληροφοριών για την κατάσταση των στόχων, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες που υπήρχαν.

Την επόμενη μέρα τα πληρώματα συγκεντρώθηκαν στις 3 το απόγευμα, τους έγινε η τελική ενημέρωση και ανακοινώθηκε ότι η ώρα Η είχε ορισθεί για τις 0300 της 17ης  Ιανουαρίου 1991. Τούτο σήμαινε για το συγκρότημα ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ ότι η επίθεση εναντίον των εχθρικών ραντάρ έπρεπε να γίνει στις 0238 , 22 λεπτά πριν την ώρα Η.

Στις 0100 ώρα της 17 Ιανουαρίου 1991, απογειώθηκε το Υποσυγκρότημα ‘’WHITE‘’ και δώδεκα λεπτά αργότερα το Υποσυγκρότημα ‘’RED‘’.

Η κατάσταση φωτισμού  την νύκτα εκείνη ήταν περίπου 0%, αλλά τα πληρώματα των ελικοπτέρων ‘’ έβλεπαν ‘’ μέσα από τις διόπτρες νυκτερινής οράσεως ( ΔΝΟ )    ANVIS-6 και το  FLIR του TADS των ελικοπτέρων. Εδώ να σημειώσουμε ότι η κατάσταση φωτισμού την νύκτα μετράται ανάλογα με την κατάσταση και θέση της σελήνης σε συνδυασμό και με την κάλυψη του ουρανίου θόλου από σύννεφα. Αποτελεί μία παράμετρο αρκετά σοβαρή για τα οπτικά συστήματα παρατηρήσεως και σκοπεύσεως των οπλικών συστημάτων του APACHE (αλλά και άλλων μέσων ), διότι τα συστήματα αυτά ‘’βλέπουν‘’ την νύκτα εκμεταλλευόμενα τον αστρικό φωτισμό.

Η πτήση και των δύο Υποσυγκροτημάτων πάνω από το εχθρικό Πρόσθιο Όριο Τοποθεσίας ( ΠΟΤ= η νοητή γραμμή που ενώνει τις προωθημένες θέσεις των τμημάτων μιας αμυντικής τοποθεσίας) και η είσοδός τους στο εχθρικό έδαφος, έγινε χωρίς σοβαρά επεισόδια, με εξαίρεση την εκτόξευση από τους Ιρακινούς ενός μη κατευθυνόμενου πυραύλου που δεν κτύπησε κανένα ελικόπτερο και τα πυρά από ελαφρά όπλα φορητού οπλισμού, που και αυτά είχαν την ίδια αστοχία.

Τα ελικοπτέρων MH-53 E Pave Low, όταν έφθασαν στα Σ.Δ, που απείχαν περίπου 20 χιλ. από τους στόχους, επεσήμαναν αυτά με την βοήθεια του GPS, ρίχνοντας  δε ειδικά ‘’ χημικά φώτα ‘’ για υπέρυθρες ακτίνες (CYALUM LIGHT),  έκαναν πολύ εύκολη την αναγνώριση των ΣΔ από τα APACHE, τα οποία ανανέωσαν τα στοιχεία των συσκευών τους Doppler.

Μετά τα ΣΔ, τα ελικόπτερα MH-53 E Pave Low, επέστρεψαν στα σημεία που είχαν προκαθορισθεί ως σημεία ‘’ ραντεβού ‘’ περιμένοντας την επιστροφή των APACHE, μετά την προσβολή των στόχων.

Η ταχύτητα αέρος των APACHE, από τα Σ.Δ μέχρι τους στόχους μειώθηκε στους 60 κόμβους για να αποφύγουν την αποκάλυψή τους από τα εχθρικά ραντάρ. Η ανεύρεση των στόχων από τους αρχηγούς των Υποσυγκροτημάτων, μετά και την ανανέωση των δεδομένων των συσκευών Doppler, έγινε εύκολα και έτσι στις 0237 ώρα της 17ης Ιανουαρίου 1991, όλα τα APACHE, είχαν εμπλέξει τους κύριους και δευτερεύοντες στόχους τους σύμφωνα με το σχέδιο κατανομής των στόχων.

Τούτο σε γενικές γραμμές ήταν ότι το ένα από τα τέσσερα APACHE, είχε αναλάβει ως κύριο στόχο το μεγάλο κτίριο με την γεννήτρια ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ τα άλλα τρία, την αυτοκινούμενη αντένα του ραντάρ και τα δύο οχήματα με τους κλωβούς επικοινωνιών.

Το τι επακολούθησε με την εκτόξευση των βλημάτων κατά των κύριων στόχων, δεν μπορεί να περιγραφεί. Μόνο όσοι είχαν την τύχη να δουν αποσπάσματα των βιντεοσκοπήσεων που έγιναν από τα ίδια τα πληρώματα των APACHE, με τις κάμερες του TADS, μπορούν να συνειδητοποιήσουν τον αιφνιδιασμό και τον πανικό που επικράτησε.

Η επίθεση εναντίον και  των δύο θέσεων ραντάρ, είχε διάρκεια τεσσάρων λεπτών !! Σε αυτά τα τέσσερα λεπτά, όλοι οι κύριοι στόχοι είχαν καταστραφεί μέσα στο πρώτο λεπτό, τα οκτώ APACHE, έριξαν τριάντα επτά βλήματα Hellfire, με τριάντα δύο επιτυχείς εκτοξεύσεις ( ποσοστό επιτυχίας 86,5 % ), από αποστάσεις που κυμαινόταν από 3 έως 6 χιλ, εκατό ρουκέτες των 70 χιλ και χίλια τετρακόσια βλήματα των πυροβόλων 30 χιλ.

Μετά από μια τέτοια επιτυχία, η επιστροφή στο φίλιο έδαφος ήταν μια εύκολη υπόθεση. Κατά την διάρκεια της πτήσεως, που έγινε σε ύψος 100 ποδών πάνω από το έδαφος και με ταχύτητα αέρος 120 κόμβους, κανένα ελικόπτερο δεν εβλήθη από εχθρικά πυρά. Τα δύο Υποσυγκροτήματα προσγειώθηκαν στον διάδρομο ΑΛ ΖΟΥΦ στις 0430 της 17ης Ιανουαρίου 1991, όπου ανεφοδιάσθηκαν, έγινε η  πρώτη απενημέρωση για την αποστολή και μόλις ο ήλιος ανέτειλε, απογειώθηκαν με τελικό προορισμό το αεροδρόμιο του Βασιλιά Φαχντ, από όπου είχαν ξεκινήσει. Έφθασαν στον τελικό τους προορισμό, με ενδιάμεσο πάλι ανεφοδιασμό στο αεροδρόμιο KKMC στις 16:00 ( 4 το απόγευμα ) της ίδιας ημέρας, μετά από δέκα τρείς ώρες πτήσεως, από την πρώτη απογείωση της ημέρας.

Συνέχεια στο: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.