BROWNOUT

(Απώλεια προσανατολισμού από  σκόνη )

 

« Με βάση την εμπειρία μου από το Αφγανιστάν και το Ιράκ, ξέρω ότι οι Διοικήσεις και οι χειριστές Ε/Π κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να επιχειρούν με ασφάλεια στο αφιλόξενο και δύσκολο αυτό περιβάλλον. Παρ’ όλα αυτά η εκτίμηση μας εδώ στο Κέντρο Ασφαλείας του ΣΞ των ΗΠΑ είναι, ότι θα συνεχίσουν να επιχειρούν σε ένα περιβάλλον με υψηλού βαθμού επικινδυνότητας ».

                                                                                Ταξίαρχος ΑΣ Joe Smith

                                                             Διευθυντής του Κέντρου Ασφαλείας ΣΞ των ΗΠΑ

                                                                       Από το FLIGHTFAX Ιανουαρίου 2004

 

Τα ατυχήματα από απώλεια προσανατολισμού από σκόνη  (BROWNOUT), αποτελούν το 75% του συνόλου των ατυχημάτων για το 2002, στην αμερικάνικη Α.Σ.

 

Όπως είπαμε και στα γεωγραφικά στοιχεία που δώσαμε για το Αφγανιστάν, αλλά και όλοι μας έχουμε ακούσει από συναδέλφους που έχουν υπηρετήσει εκεί, η σκόνη ‘’δεν παίζεται’’. Σκόνη που δεν είναι σκόνη, είναι μια ‘’άχνη’’ σκόνης και άμμου, που μπαίνει παντού και κάνει τη ζωή δύσκολη και για τον άνθρωπο και για τα Ε/Π.

 

Ξεσήκωσα λοιπόν μερικά συμπεράσματα ( lessons learned), για το θέμα αυτό, από το FLIHGTFAX του Φεβρουαρίου 2004 και να’ με…….

 Λέει ο CW5 Dennis McIntire 

«Η μεγαλύτερη πρόκληση για τον χειριστή Ε/Π, είναι η προσγείωση σε περιοχές με σκόνη και άμμο. Σε τέτοιες περιοχές η απώλεια προσανατολισμού από σκόνη (brownout), δεν είναι θέμα ΕΑΝ θα συμβεί, αλλά το ΠΟΤΕ θα συμβεί.

Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν οι χειριστές ότι η σκόνη που δημιουργείται στη φάση της προσγείωσης δεν είναι απώλεια προσανατολισμού από σκόνη (brownout), μέχρι την στιγμή που αυτή η σκόνη/άμμος θα αρχίσει να αναδεύεται από το κατώρευμα του Ε/Π. Τώρα, αν ο χειριστής είναι σε θέση να έχει προσγειώσει το Ε/Π του, πριν από τη στιγμή αυτή, τότε έχει πετύχει μια ασφαλή προσγείωση.»

Λέει πολλά και ενδιαφέροντα ο chief στο άρθρο του, που θα προσπαθήσω να τα κωδικοποιήσω για συντομία.

Πάμε λοιπόν:

Η εκτέλεση βαθείας προσέγγισης αποτελεί ίσως την πιο κατάλληλη τεχνικής πτήσης στα πεδία του Αφγανιστάν, διότι μειώνει τη δυνατότητα της σκόνης/άμμου να αναδευτεί από το κατώρευμα του Ε/Π. Απαιτεί όμως προσοχή στη διαχείριση της διατιθέμενης ισχύος του/των κινητήρων, λόγω του μεγαλύτερου βαθμού καθόδου και γενικά απαιτεί λεπτούς χειρισμούς στα χειριστήρια.

Με αυτού του είδους τη προσέγγιση, μειώνεται η απόσταση τροχοδρόμησης με αποτέλεσμα οι χειριστές να είναι συνέχεια σε οπτική επαφή με το σημείο προσγείωσης, σε όλη τη διάρκεια της προσέγγισης.

 

Για τις προσεγγίσεις-προσγειώσεις  Ε/Π σε σχηματισμό, επισημαίνει ότι όλα τα Ε/Π πρέπει εάν είναι δυνατό να προσγειώνονται ταυτόχρονα. Τονίζει ότι η επανακύκλωση (για τα Ν2 και λοιπά Ε/Π του σχηματισμού), δεν θα πρέπει να αποτελεί ‘’απαγορευμένη’’ ενέργεια αλλά να ενθαρρύνεται, καθαρά για λόγους ασφαλείας του προσωπικού και των μέσων.

Αυτά τα λίγα αλλά τα τόσα σημαντικά για τις προσγειώσεις σε περιοχή με σκόνη και με άμμο.

Ένα καλό ορισμό για το brawnout, μπορούμε να βρούμε εδώ.

Αν θέλουμε να βρούμε περισσότερα στοιχεία για το  BROWNOUT, κτυπάμε εδώ.

Αυτά τα λίγα και μόνο ως ερέθισμα περισσότερο, γιατί πολλά από αυτά τα έχουμε ξαναπεί και ξαναδιαβάσει.

 

Απλά πρέπει να προσέχουμε……. για να έχουμε.