Operation ‘’ Eager Anvil ‘’ – ΓΕΝΙΚΑ. (1991)

Συνέχεια από το: Operation ‘’ Eager Anvil ‘’ – ΕΙΣΑΓΩΓΗ. (1991)

Από τις πρώτες αξιολογήσεις των πληροφοριών που έκαναν οι συμμαχικές υπηρεσίες, ήταν περισσότερο από βέβαιο ότι ο Σαντάμ, διέθετε ένα πολύ καλό σύστημα εγκαίρου προειδοποιήσεως, που κάλυπτε αποτελεσματικά όλο το εύρος των συνόρων Κουβέιτ – Ιράκ. ‘Έτσι για να αρχίσει η πρώτη φάση των επιχειρήσεων των συμμαχικών δυνάμεων – Επιχείρηση ΑΝΕΜΟΣ της ΕΡΗΜΟΥ –  δηλαδή οι αεροπορικές προσβολές στόχων στρατηγικής σημασίας ( κέντρα διοικήσεως και ελέγχου, εργοστάσια παραγωγής ενεργείας, θέσεις πυραύλων SCUD κ.λπ. ), έπρεπε να δημιουργηθεί μία ‘’ νεκρή ζώνη ‘’, μέσα από την οποία ή καλλίτερα πάνω από την οποία να επιχειρήσουν τα συμμαχικά αεροσκάφη, ανενόχλητα από το σύστημα αντιαεροπορικής προστασίας του Ιράκ, το οποίο ήταν συνδεδεμένο με ένα πλούσιο δίκτυο ραντάρ εγκαίρου προειδοποιήσεως. Έπρεπε με άλλα λόγια να καταστραφούν, αιφνιδιαστικά, αποτελεσματικά και πλήρως, ορισμένα ραντάρ. Αυτά που είχαν ορισθεί ως στόχοι ‘’ πρώτης προτεραιότητας ‘’.  Εναντίον αυτών των θέσεων ραντάρ, εκτελέσθηκε η επιχείρηση ‘’ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟ ΑΜΟΝΙ ‘’  ( EAGER ANVIL ).

Οι επιτελείς της Κεντρικής Διοικήσεως των Αμερικανικών και συμμαχικών δυνάμεων   ( CENTCOM ), εξέταζαν τρεις πιθανούς τρόπους ενεργείας, για την δημιουργία της    ‘’ νεκρής ζώνης ‘’.

• Ο πρώτος, προέβλεπε, την χρησιμοποίηση τμημάτων των Ειδικών Δυνάμεων, τα οποία με διείσδυση, θα πρόσβαλαν τις θέσεις των ραντάρ.
• Ο δεύτερος, προέβλεπε τον συνδυασμό ενεργειών τμημάτων Ειδικών Δυνάμεων και ελικοπτέρων APACHE, με διείσδυση πάλι των επίγειων τμημάτων και κατάδειξη των θέσεων των ραντάρ στα APACHE, με συσκευές λέιζερ.
• Τέλος ο τρίτος τρόπος, προέβλεπε, την προσβολή των θέσεων των ραντάρ, με αεροσκάφη της πολεμικής αεροπορίας.

Μετά από πολύ σκέψη και δοκιμές, ο πρώτος και ο τρίτος από τους  τρόπους απορρίφθηκαν, διότι υπήρχε η πιθανότητα για μεν τους άνδρες των ειδικών δυνάμεων, να γίνουν αντιληπτοί πριν την ολοκλήρωση της επιχειρήσεως και να χανόταν το στοιχείο του αιφνιδιασμού, για δε την προσβολή με τα αεροσκάφη, ενώ ήταν σίγουρη η επιτυχία τους, δεν υπήρχε η δυνατότητα άμεσης αντιλήψεως για το μέγεθος των ζημιών των στόχων και την επιβεβαίωση της ολοκληρωτικής καταστροφής των.

Έμενε ο δεύτερος τρόπος, αυτός του συνδυασμού των επίγειων τμημάτων και των ελικοπτέρων APACHE, που στην πορεία τροποποιήθηκε, αφαιρέθηκαν τα επίγεια τμήματα των Ειδικών Δυνάμεων και παρέμειναν μόνο τα APACHE, σε συνδυασμό και με ελικόπτερα ειδικών αποστολών της πολεμικής αεροπορίας, τον ρόλο των οποίων θα εξηγήσουμε στην συνέχεια.

Εκτιμήθηκε, ως περισσότερο από βέβαιο, ότι η εκτέλεση της επιχειρήσεως με τα APACHE, ήταν ο καλλίτερος τρόπος ενεργείας.

Η εκτίμηση αποδείχθηκε σωστή από την έκβαση και τα αποτελέσματα που θα δούμε παρακάτω.

Συνέχεια στο : ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ.