Operation ‘’ Eager Anvil ‘’ – ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ. (1991)
Συνέχεια από το: Operation ‘’ Eager Anvil ‘’ – ΕΙΣΑΓΩΓΗ. (1991)
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
Ο ΣΤΟΧΟΣ.
Οι Ιρακινοί είχαν ένα ευρύ πλέγμα περίπου 100 κύριων και βοηθητικών αεροδρομίων, όπως φαίνονται στο παρακάτω σχεδιάγραμμα.
Οι περίπου θέσεις των δύο ραντάρ-ΑΝΣΚ του TF NORMANDY, έχουν σημειωθεί με πορτοκαλί κύκλους.
Μια μικρή παρένθεση για να μπερδευόμαστε. Το TF NORMANDY, είναι το συγκρότημα εκείνο που εκτέλεσε την επιχείρηση, τη συγκρότηση του οποίου θα αναλύσουμε στη συνέχεια.
Είχαν όμως και ένα πυκνό σύστημα αεράμυνας και εγκαίρου προειδοποιήσεως, σε περίπου 120 θέσεις, όπως φαίνεται στο παραπάνω σκαρίφημα. Κατά βάση, τα συστήματα αεράμυνας, ήταν Σοβιετικής κατασκευής, αλλά πολύ αξιόπιστα.
Οι δύο ΑΝΣΚ του TF NORMANDY, συγκροτούνταν από σοβιετικά
ραντάρ εγκαίρου προειδοποιήσεως Spoon Rest (mobile early warning radar),
και ραντάρ εγκαίρου προειδοποίησης και αναζήτησης στόχων Flat Face (early warning and target acquisition radar) και
ραντάρ έρευνας και αναζήτησης στόχων Squat Eye (search and target acquisition radar).
Οι δύο συγκεκριμένες θέσεις ραντάρ, (οι με πορτοκαλί χρώμα σημειωμένες στο πρώτο σχεδιάγραμμα) ευρίσκονταν μέσα στο Ιρακινό έδαφος και σε απόσταση από τα σύνορα Ιράκ – Κουβέιτ, η μία επτά (7) μίλια και η άλλη δεκατέσσερα (14), απείχαν δε μεταξύ τους περίπου εξήντα εννέα (69) μίλια.
Ο προσανατολισμός και ο τομέας ευθύνης των ραντάρ, ήταν προς το νοτιοδυτικό τομέα των συνόρων, ήταν δε συνδεδεμένα με τέσσερα πολεμικά αεροδρόμια του Ιράκ, είχαν ευθεία ανοικτή γραμμή επικοινωνίας με το κέντρο πληροφοριών και επιχειρήσεων, στην Βαγδάτη και υποστήριζαν στον τομέα της προειδοποιήσεως πολλές θέσεις σταθερές και κινητές, πυραύλων SCUD.
Κάθε μία από τις θέσεις αυτές, παρουσίαζε πάνω από δώδεκα στόχους για καταστροφή, από τα APACHE, όπως τρία τετράδυμα αντιαεροπορικά πολυβόλα ρωσικής κατασκευής ZU-4, τον κύριο σταθμό και την παραβολική κεραία του ραντάρ, κλωβούς επικοινωνίας επί οχημάτων και κτίρια διοικητικής μερίμνης ( όπως γεννήτριες παραγωγής ρεύματος, θαλάμους κ.λπ.).
Η ΜΟΝΑΔΑ ΤΩΝ APACHE.
Τα APACHE, ανήκαν στο 1ο ΤΕΕΠ της 101ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού, της 101ης Αεροκινήτου Αμερικανικής Μεραρχίας. Για την συγκεκριμένη όμως επιχείρηση, με διαταγή της Κεντρικής Διοικήσεως, ολόκληρο το 1ο ΤΕΕΠ, τέθηκε υπό τον επιχειρησιακό έλεγχο ( ΕΕ ) της Διοικήσεως Ειδικών Επιχειρήσεων, που ήταν το αρμόδιο τακτικό επιτελείο της Κεντρικής Διοικήσεως, για την διεξαγωγή Ειδικών Επιχειρήσεων.
Το 1ο ΤΕΕΠ, ήταν η πρώτη Μονάδα της 101ης Αεροκινήτου Αμερικανικής Μεραρχίας που μεταστάθμευσε από τις ΗΠΑ (Fort Campell) στην Σαουδική Αραβία, στις 17 Αυγούστου 1990 και για την μεταφορά της χρειάστηκαν επτά αεροσκάφη C-5 Galaxy και δεκαεπτά αεροσκάφη C-141.
Η δύναμη του Τάγματος σε ελικόπτερα ήταν 19 APACHE, 13 ΟΗ- 58 ( ελικόπτερα αναγνωρίσεως), 3 UH-60 Blackhawk και σε προσωπικό 285 άνδρες από τους οποίους οι 85 ήταν χειριστές. Η εμπειρία των χειριστών έφθανε τις πολλές χιλιάδες ώρες, με τις λιγότερες να ξεπερνούν τις 3.000 ώρες πτήσεως με ελικόπτερα, από τις οποίες 1.000 τουλάχιστον στα APACHE. Όλη η Μονάδα είχε πολλές εμπειρίες από χαμηλές πτήσεις με μεγάλης διάρκειας σκέλη πτήσεως (πάνω από 500 μίλια) και είχε πολλές εκπαιδευτικές εμπειρίες από το είδος πτήσεως που θα χρειαζόταν να εφαρμοσθεί στην αποστολή.
Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Η αποστολή που έλαβε η Μονάδα, όπως περιγράφθηκε και παραπάνω ήταν :
‘’…η καταστροφή δια προσβολής από τον αέρα, δύο εχθρικών στόχων ραντάρ που βρίσκονταν μέσα στο Ιρακινό έδαφος την Η – 22 και την δημιουργία μιας ελεύθερης, από εχθρικά ραντάρ, ζώνης, για την διέλευση μέσω αυτής των αεροπορικών σχηματισμών που θα επιτεθούν στην Βαγδάτη. ‘’
Για την καλλίτερη εκτέλεση της αποστολής, τα APACHE θα είχαν την βοήθεια και τεσσάρων ελικοπτέρων MH-53 E Pave Low (ειδικών αποστολών), της 20ης Σμηναρχίας Ειδικών Αποστολών της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Συνέχεια στο : Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΟΣ ΓΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ.