ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ Joint Endeavor ΚΑΙ Joint Guard. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ-ΕΠΙΛΟΓΟΣ.(1996-1997).

συνέχεια από : ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ Joint Endeavor ΚΑΙ Joint Guard. ΑΠΕΙΛΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΑΕΡ. ΣΤΡΑΤΟΥ.(1996-1997).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.

Από την όλη θεώρηση του τρόπου χρησιμοποίησης των διαφόρων τύπων Ε/Π σε μια ειρηνευτική δύναμη όπως ήταν οι IFOR (ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ “JOINT ENDEAVOR”) και SFOR (ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ‘’ Joint Guard’’), μπορούμε να έχουμε τα παρακάτω συμπεράσματα:

• Τα ΕΕ/Π ήταν ένας κρίσιμος παράγοντας για την επιτυχία μιας τέτοιας επιχείρησης, της πρώτης που το ΝΑΤΟ ενεργούσε εκτός των ορίων του. Οι λόγοι πολλοί μεταξύ των οποίων:
  • Ως μέσον επιτήρησης και αναγνώρισης το ΕΕ/Π AH-64Α έδινε τη δυνατότητα στον Διοικητή της Task Force Eagle, να έχει μάτια σε όλη τη Ζώνη ενεργείας του, ακόμη και με κακές καιρικές συνθήκες. Τα επίγεια τμήματα δεν ήταν δυνατόν να περιπολούν και να εκτελούν αυτού του είδους τις αποστολές, λόγω του εδάφους αλλά και ίσως το κυριότερο λόγω της ύπαρξης ανεξέλεγκτα σπαρμένων ναρκοπεδίων. Με την προσθήκη μίας ή/και δύο εφεδρικών δεξαμενών, έστω και με τους περιορισμούς στις επιτρεπτές γωνίες βολής του ριναίου πυροβόλου, το Ε/Π μπορούσε να περιέρχεται όλη τη ΖΕ χωρίς ανάγκη ανεφοδιασμού. Το Ε/Π  UH-60, ενώ είχε την ίδια εμβέλεια με το ΕΕ/Π AH-64Α δεν διέθετε κανένα όργανο/συσκευή για βιντεοκόπηση, απαραίτητο τελικά εργαλείο για την επιβολή της ειρήνης και των αποδείξεων συμμόρφωσης ή μη των αντιπάλων στρατιωτικών τμημάτων.
  • Τα εξοπλισμένα Ε/Π AH-58D, ενώ είχαν τις ίδιες με τα Ε/Π AH-64 δυνατότητες βιντεοσκοπήσεων, δεν είχαν ούτε τη δυνατότητα να φέρουν εφεδρικές δεξαμενές (αύξηση ώρας πτήσης και ακτίνα ενεργείας), αλλά δεν είχαν και την απαιτούμενη ισχύ για πτήση σε τέτοια υψόμετρα της Β-Ε ιδίως τους θερινούς μήνες.
  • Ως μέσον παροχής ασφαλείας στους σχηματισμούς των μεταφορικών Ε/Π UH-60 and CH-47 το ΕΕ/Π AH-64Α, ήταν το μόνο κατάλληλο μια που το εξοπλισμένο AH-58D, ενώ είχε τη δυνατότητα αυτή, δεν είχε την απαιτούμενη ταχύτητα για να προλαβαίνει τα μεταφορικά Ε/Π.
  • Τα ΜΕΑ (UAV – Unmanned Aerial Vehicles) που χρησιμοποιήθηκαν εκείνη την χρονική περίοδο δεν είχαν τη δυνατότητα να αντικαταστήσουν τα ΕΕ/Π για δύο κυρίως λόγους:
    • Δεν έφεραν οπλισμό και εκ τούτου δεν μπορούσαν να επιβάλλουν την ειρήνη.
    • Τα οπτικά τους όργανα δεν είχαν την δυνατότητα να βλέπουν μέσα από τα σύννεφα (που αυτό δεν ήταν δυνατό και τα ΕΕ/Π), και βέβαια δεν θα μπορούσαν να κάνουν τους ελιγμούς ενός Ε/Π (μείωση ταχύτητος, αιώρηση σε μεγάλο ύψος) για να αποφύγουν τη νέφωση και να ελέγξουν το πεδίο.
    • Σύμφωνα με τις αναφορές των Διοικητών των ΜΑΣ, υπήρχε ένα μεγάλο κόστος από την χρησιμοποίηση των ΕΕ/Π για τις ειρηνευτικές αποστολές που αναλύσαμε. Βέβαια δεν υπήρχε τίποτε καταλληλότερο εκείνη την εποχή. Το κόστος αυτό μπορούμε να το χωρίσουμε σε δύο τομείς, τον τομέα της υποστήριξης από πλευράς ΔΜ και τον τομέα της επιχειρησιακής του χρησιμοποίησης.
      • Σε ότι αφορά το κόστος στον τομέα της υποστήριξης από πλευράς ΔΜ υπήρξε πολύ μεγάλη ανάγκη δημιουργίας δομών για την υποστήριξη αυτού του οπλικού συστήματος, με το Τάγμα Υποστηρίξεως να εδρεύει στην Ουγγαρία, για να είναι πιο κοντά στις αμερικανικές βάσεις της Γερμανίας και να μπορεί να ελέγχει τη ροή των ανταλλακτικών που απαιτούνταν για τη συνεχή υποστήριξη των αεροπορικών μέσων. Εξ άλλου τα οπτικά συστήματα των  ΕΕ/Π, απαιτούσαν εκτεταμένη υποστήριξη συντήρησης για να είναι πλήρως επιχειρησιακά.
      • Σε ότι αφορά το κόστος στον τομέα της επιχειρησιακής χρησιμοποίησης του ΕΕ/Π, τονίζεται ότι όλες οι επιχειρησιακές πτήσεις κατά την Επιχείρηση Joint Endeavor, έγιναν μέρα. Το οπτικό σύστημα PNVS του ΕΕ/Π AH-64 Α ήταν εκείνη την εποχή ένα πολύ αξιόπιστο οπτικό σύστημα, αλλά οι χειριστές χρειαζόταν εντατική εκπαίδευση για να διατηρούνται διαθέσιμοι σε αυτό για την νύκτα, πράγμα που δεν είχε επιτευχθεί.

                                                                  ΕΠΙΛΟΓΟΣ

  Η 4η ΤΑΞΑΣ και οι Μονάδες της, επέστρεψαν στο Hanau της Γερμανίας τον Νοέμβριο 1996.

Με βάση τα συμπεράσματα που βγήκαν από τη περίοδο αυτή, βελτιώθηκαν τα προγράμματα εκπαιδεύσεως των χειριστών των επιθετικών και των μεταφορικών Ε/Π.

Οι επόμενες ΤΑΞΑΣ και ΜΑΣ που αναπτύχθηκαν στη περιοχή ήταν καλύτερα προετοιμασμένες για την αποστολή τους και τον χώρο που θα επιχειρούσαν.

Το ΕΕ/Π εκείνη την εποχή ήταν ένα σχετικά νέο οπλικό σύστημα, για το οποίο – ακόμη και σήμερα που γράφουμε αυτές τις γραμμές – ιστορικά αν το εξετάσουμε, οι αποστολές του ξεκίνησαν από την ΕΑΥ στον πόλεμο του Βιετνάμ, πέρασαν από τις αντιαρματικές επιχειρήσεις στη περίοδο του ψυχρού πολέμου, αποτέλεσαν ένα λαμπρό παράδειγμα ευελιξίας και οικονομίας δυνάμεων στις επιχειρήσεις ειρήνης στα Βαλκάνια, απέδειξαν ότι όταν δεν υπάρχει εκπαίδευση πολλά κακά μπορούν να συμβούν, (όπως θα το δούμε ίσως κάποια άλλη φορά για τις επιχειρήσεις στο Κόσσοβο το 1999), απέδειξαν ότι με την κατάλληλη εκπαίδευση των πληρωμάτων αποτελούν ίσως το άριστο οπλικό σύστημα για καταδρομικές ενέργειες σε βάθος, όπως στον πόλεμο του Κόλπου και μέχρι σήμερα (2012) αποτελούν το κύριο μέσο υποστήριξης και παροχής ασφαλείας σε όλα τα μαχόμενα επίγεια τμήματα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

http://en.wikipedia.org/wiki/Task_Force_Eagle

IS THERE A ROLE FOR ATTACK HELICOPTERS  IN PEACE OPERATIONS?

AE Pamphlet 525-100 The U.S. Army in Bosnia and Herzegovina