# Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Λέω να ξεκινήσω – ψάχνοντας ακόμη στα »τυφλά» – να προσπαθήσω να καταγράψω ό,τι μπορέσω από την Ιστορία μας, για τους πρώτους συναδέλφους του Στρατού Ξηράς που πέταξαν με αεροσκάφη σταθερών πτερύγων, τις πρώτες Μονάδες μας, τους πρωτοπόρους που χάραξαν τα πρώτα μας βήματα, που στη πορεία οδήγησαν στο Όπλο.

Ξεκινάω και ο Θεός βοηθός.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Από την επίσημη ιστοσελίδα της ΔΑΣ, βρίσκουμε κάποια ιστορικά στοιχεία

» Το 1949 ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός χειριστής, εκπαιδεύτηκε στην Αγγλία. Τον Αύγουστο του 1950, συγκροτήθηκε η πρώτη Μονάδα Εναέριας Παρατήρησης (ΕΠΑΡ) με ονομασία 190 Μ.ΕΠΑΡ που ανήκε στο όπλο του Πυροβολικού με έδρα το βοηθητικό αεροδρόμιο Μεγάρων. Σ’ αυτήν εντάχθηκαν τα πρώτα οκτώ (8) αεροσκάφη L-21B. H ονομασία «Αεροπορία Στρατού» καθιερώθηκε το έτος 1960.
Σταθμοί της σχετικά μικρής (50ετούς) ιστορίας της Αεροπορίας Στρατού, αποτελούν:
α. H δεκαετία 1960-70 με την είσοδο αξιωματικών και από τα άλλα πέραν του Πυροβολικού (ΠΒ) όπλα, το Σώμα Εφοδιασμού Μεταφορών (ΣΕΜ) και το Τεχνικό Σώμα (ΤΕΣ). Επίσης την ίδια δεκαετία έχουμε την είσοδο των πρώτων Ε/Π UH-1H (1969)
β. Η δεκαετία 1980-90 με την απόκτηση των πρώτων πέντε (5) Ε/Π CH-47C (1981) και των υπολοίπων τεσσάρων (4) (1988) από την ΠΑ, τα οποία αργότερα εκσυγχρονίζονται σε CH-47D (1994-95) και
γ. Στην παρούσα δεκαετία σημειώνονται μεγάλα και καθοριστικά, για την περαιτέρω πορεία της ΑΣ, άλματα με την:
(1) Απόκτηση των επιθετικών Ε/Π ΑΗ-64Α (1995)
(2) Δημιουργία του όπλου της ΑΣ
(3) Αναδιοργάνωση της με την συγκρότηση της 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού.
                    (4) Παραλαβή 7 εκσυγχρονισμένων Ε/Π CH-47D(2001)
(5) Παραλαβή 2 Α/Φ C-12R/AP για κάλυψη αναγκών αεροφωτογράφησης (2003)».

Σε ότι αφορά δε τη Σχολή Αεροπορίας Στρατού βρίσκουμε τα εξής:

» Ιστορία Σχολής Αεροπορίας Στρατού

Aπό το 1949 μέχρι τα μέσα του έτους 1952, η εκπαίδευση των Αξκών του Στρατού Ξηράς ως χειριστών, είχε αναληφθεί από την Πολεμική Αεροπορία. Τον Ιούλιο του 1952, ιδρύθηκε απο την Διεύθυνση Πυροβολικού (ΔΠΒ) του ΓΕΣ η «Σχολή Χειριστών ΕΠΑΡ» η οποία στις αρχές του 1954 υπήχθει στη Σχολή Πυροβολικού (ΣΠΒ)και μετονομάστηκε σε «Πτέρυγα ΕΠΑΡ». Μέχρι το έτος 1959 ως χειριστές εκπαιδεύονταν μόνο Αξιωματικοί προερχόμενοι από το όπλο του πυροβολικού.
Το έτος 1960 αποφασίστηκε να εκπαιδεύονται ως χειριστές Αξκοί από όλα τα όπλα τα Όπλα και τα Σώματα.
Το έτος 1961 η «Πτέρυγα ΕΠΑΡ» μετονομάστηκε σε «Σχολή Αεροπορίας Στρατού» (ΣΑΣ)και υπήχθει στο ΓΕΣ/3ο ΕΓ. Το Νοέμβριο του 1967 συγκροτήθηκε στο ΓΕΣ η Διεύθυνση Αεροπορίας Στρατού (ΔΑΣ), στην οποία από τότε υπάγεται η ΣΑΣ.
Το Μάρτιο του 1973 η Σχολή μεταστάθμευσε από τα Μέγαρα στο πολεμικό αεροδρόμιο του Αγρινίου και τον Οκτώβριο του 1974 εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Στεφανοβικείου Μαγνησίας.»

Όλα τα παραπάνω είναι πολύ περιληπτικά (και καλά είναι έτσι, γιατί η ιστοσελίδα δεν έχει το σκοπό της ιστορικής καταγραφής) και συνοπτικά.

Προσπάθησα να βρώ κάτι πιο άμεσο και »εποχιακό» και χάρη κάποιων παλιών (απόστρατων τώρα) συναδέλφων, ανακάλυψα ότι πίσω στα 1956, έβγαινε ένα παλιό περιοδικό από την Διευθυνση του Πυροβολικού του ΓΕΣ, με τίτλο Η ΗΧΩ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ.

Νάμαι λοιπόν στη ΔΠΒ και στο τεύχος Νο 2 του Έτους Α’ του Φεβρουαρίου 1956…….

και το πρώτο άρθρο για τα…….

ΤΑ Ε.ΠΑΡ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ

(Ιστορικόν-Οργάνωσις-Αποστολαί)

υπό Ταγματάρχου πυροβολικού ΠΡΟΦΙΛΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

UPDATED 7-12-2007

Ένας σεβαστός και πολύ καλός συνάδελφος, απόστρατος τώρα, μου έκανε ένα ΜΟΝΑΚΡΙΒΟ ΔΩΡΟ.

Μου έστειλε (αφού μιλήσαμε ηλεκτρονικά και μετά τηλεφωνικά) , δέκα τεύχη, ίσως, όλα όσα είχε βγάλει η τότε ΔΑΣ, από τον Ιανουάριο 1971 μέχρι και τον Φεβρουάριο του 1974.

Ο τίτλος της έκδοσης είναι ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΤΗΣΕΩΝ και όπως διαβάζουμε στη δεύτερη σελίδα κάθε τεύχους :

»Η έκδοσις του παρόντος σκοπεί εις την παροχήν πληροφοριών επί γενικών θεμάτων σχετιζομένων με την ασφαλειαν πτήσεων, την πρόληψιν αεροπορικών ατυχημάτων, εκπαίδευσιν, συντήρησιν κ.λ.π. Είναι επίσημος τριμηνιαία έκδοσις του ΑΣ υπό την επίβλεψιν της Δ/ΣΕΩΣ ΑΕΡ. ΣΤΡΑΤΟΥ. Γίνονται δεκτά άρθρα, φωτογραφίαι, κρίσεις, απόψεις και γενικώς θέματα ενδιαφέροντα την Αεροπορίαν Στρατού..»

Είναι άξια προσοχής όλα όσα γράφονται στα 10 αυτά τεύχη γιατί διαβάζοντάς τα νομίζω ότι κάποιος μπορεί να »μπει» στο πνεύμα των προκατόχων μας, τις αγωνίες της ΔΑΣ του ΓΕΣ (τότε Αρχηγείο Στρατού).

Σε κάποια στιγμή, πιστεύω να μπορέσω να »ανεβάσω» τουλάχιστον τα εξώφυλλα και μερικές φωτογραφίες, έστω και σε ασπρόμαυρη έκδοση, γιατί το να διαβάζει κανείς την ιστορία του, είναι γνώση και επίγνωση.

Ήδη, στους φακέλλους της ΙΣΤΟΡΙΑΣ, έχω κάνει κάποιες συμπληρώσεις, σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία που υπάρχουν στα τεύχη αυτά.

ΥΓ

Μου λείπουν τα 5ο και 9ο τεύχη, για όποιον από τους παλιούς με διαβάζει και τα έχει ας ρίξει ένα μέϊλ….

Συνεχίστε στο πρώτο μέρος αυτού του Κεφαλαίου: ΤΑ ΕΠΑΡ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ (ΙΣΤΟΡΙΚΟ)