Operation MOUNT HOPE III (June 1988)
Σήμερα λέω να δούμε λίγο, μία από τις επιχειρήσεις που δεν θα μπορούσαν να γίνουν, χωρίς τη χρήση ελικοπτέρων.
Ακόμη και για να ‘’κλέψεις’’ ένα Ε/Π, χρειάζεσαι ένα άλλο Ε/Π !!!
(εδώ αστειεύομαι)
Ακολουθούμε πάλι την χρονολογική σειρά, να μην ξεχνάμε ότι την τελευταία επιχείρηση Ελικοπτέρων που προσπαθήσαμε να αναλύσουμε ήταν η Επιχείρηση Urgent Fury που έγινε στα 1983, αλλά θα ξεφύγουμε λίγο από τις ‘’κανονικές’’ επιχειρήσεις και θα ασχοληθούμε με μία επιχείρηση που εκτελέσθηκε τον Ιούνιο του 1988, από το 160ο Σύνταγμα Ειδικών Επιχειρήσεων Αεροπορίας Στρατού των ΗΠΑ (160th SOAG), σε συνεργασία και με άλλες δυνάμεις-τμήματα Ειδικών Επιχειρήσεων.
Ήταν σαφέστατα μια ειδική επιχείρηση, που πρόσθεσε ένα λιθαράκι, στη σωρεία των αποδείξεων, ότι χωρίς εμάς, λίγα μπορούν να γίνουν.
Το Λιβυκό Ε/Π Mi-24 που κυριεύθηκε από το στρατό του Τσαντ, 1987.
Όπως θα δούμε ο ΑΝΣΚ της επιχείρησης αυτής ήταν η μεταφορά, ως εξωτερικό φορτίο από Ε/Π Σινούκ, ενός εγκαταλελειμμένου Λιβυκού ΕΕ/Π, ρωσικής κατασκευής Mi-24 Hind, που φαίνεται στη παραπάνω φωτογραφία.
Το όνομα της επιχείρησης, OPERATION MOUNT HOPE ΙΙΙ.
ΛΙΓΑ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Πίσω στα 1960 το Τσαντ είχε κερδίσει την ανεξαρτησία του από τη Γαλλία. Η Λιβύη, βλέποντας την αναστάτωση που υπήρχε στην νέα χώρα, εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες να εισβάλει και να καταλάβει μια περιοχή 114.000 τετραγωνικών μιλίων, στα βόρεια του Τσαντ, γνωστή με την ονομασία Λωρίδα της Aouzou (Aouzou Strip), που είναι πλούσια σε ουράνιο και πετρέλαια.
Ο πόλεμος μεταξύ Λιβύης και Τσαντ, κράτησε 15 χρόνια. Το 1987, τα στρατεύματα του Τσαντ, τελικά νίκησαν και εκδίωξαν τους Λίβυους, οι οποίοι εγκατέλειψαν πολύ στρατιωτικό υλικό στις ερημικές περιοχές του βορρά, μεταξύ του οποίου….
Στη φωτογραφία το ρώσικο επιθετικό Ε/Π τύπου Mil Mi-24 Hind που παράτησαν οι Λίβυοι, ελέγχεται από άνδρες του Εθνικού Στρατού του Τσαντ (Forces Armees Nationales Chadiennes - FANT).
και ένα ρωσικής κατασκευής επιθετικό Ε/Π τύπου MI-24 Hind, που φαίνεται στη φωτογραφία.
Εκείνη την εποχή τα Ε/Π αυτά είχαν πολύ μεγάλη αξία από πλευράς στρατιωτικών και όχι μόνον, πληροφοριών και όπως ήταν φυσικό, ζητήθηκε από την κυβέρνηση του Τσαντ, η άδεια να το περισυλλέξουν, εφόσον μπορούσαν.
Από αμερικανικής πλευράς, έγιναν δύο αποτυχημένες προσπάθειες από άλλες υπηρεσίες των ΗΠΑ, να περισυλλέγει, αλλά απέτυχαν και νάμαστε στην νούμερο ΙΙΙ, που συζητάμε σήμερα…
Η αποστολή δόθηκε στο 160ο Σύνταγμα Ειδικών Επιχειρήσεων Αεροπορίας Στρατού των ΗΠΑ (160th SOAG).
ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ
Τον Απρίλιο του 1988, δύο Ε/Π CH-47 Chinook του 160ου Συντάγματος Ειδικών Επιχειρήσεων Αεροπορίας Στρατού φορτώθηκαν σε ένα αεροσκάφος C-5 Galaxy της ΠΑ των ΗΠΑ και μεταφέρθηκαν στην Βάσης της Π.Α White Sands του Νέου Μεξικού. Μαζί μαζί τους και 75 άνδρες (πληρώματα και μηχανικοί), για να δοκιμασθεί στη πράξη το συνολικό σχέδιο ενεργείας της Επιχείρησης.
Από τη βάση εκείνη και τα δύο Σινούκ πέταξαν ένα σκέλος, ίδιας αποστάσεως με την πραγματική που είχαν να κάνουν στο Τσαντ μέχρι την αεροπορική βάση Biggs στο El Paso. Από εκεί το ένα Σινούκ, πέταξε έχοντας ως εξωτερικό φορτίο 6 πλαστικές δεξαμενές καυσίμου γεμάτες με νερό, που προσομοίωναν το βάρος του ρώσικου Ε/Π, και με τη συνοδεία του δευτέρου, που είχε ρόλο και εφεδρικού, επέστρεψαν στη Βάσης της Π.Α White Sands.
Στις 21 Μαΐου 1988, διατάχθηκε η εκτέλεση του σχεδίου. Προηγήθηκε μία Προκεχωρημένη Ομάδα Υποδοχής, η οποία μέσω Στουτγάρδης της τότε Δυτικής Γερμανίας, προωθήθηκε στη πρωτεύουσα του Τσαντ, N’djamena, για να υποδεχθεί τα δύο Σινούκ, που έφτασαν εκεί, φορτωμένα σε ένα C-5 Galaxy, μετά από 2 βδομάδες.
Το ανατολικό άκρο του διαδρόμου προσγειώσεως στο Ouadi Doum: Διακρίνονται 4 α/φ SF.260 και 1 επιθετικό Ε/Π Mi-24. (FATac).
Στις 11 Ιουνίου 1998, τα μεσάνυκτα, τα δύο Σινούκ (MH-47), απογειώθηκαν για το 490 ναυτικών μιλίων ταξίδι τους προς το διάδρομο προσγειώσεως Ouadi Doum, στα βόρεια της χώρας.
Έφθασαν στον προορισμό τους στις 5 τα ξημερώματα. Το πρώτο Σινούκ προσγειώθηκε κοντά στο ρώσικο Ε/Π, ενώ το δεύτερο αμέσως αιωρήθηκε πάνω από αυτό, και το ανήρτησε ως εξωτερικό φορτίο, που είχε ήδη προετοιμασθεί από το προσωπικό, των άλλων υπηρεσιών που λέγαμε στην αρχή του σημειώματος αυτού.
Τα σημεία του σκέλους επιστροφής.
Στο σκέλος της επιστροφής για τη πρωτεύουσα της χώρας την N’djamena, είχαν προγραμματισθεί και υλοποιήθηκαν δύο ανεφοδιασμοί, ένας στο Faya Laargeau και ένας δεύτερος στο Mousorro, όπως φαίνονται στη παραπάνω φωτογραφία.
Ε/Π ΜΗ-47 του Ε' Λόχου Α.Σ του 160ου Συντάγματος Ειδικών Επιχειρήσεων Αεροπορίας Στρατού, μεταφέρει ως εξωτερικό φορτίο ένα Mi-24 Hind, από το βόρειο Τσαντ, κατά την Επιχείρηση Mount Hope III.
Έτσι τα δύο Σινούκ, ξεκίνησαν το δρομολόγιο της επιστροφής, μεταφέροντας – το ένα από αυτά – ως εξωτερικό φορτίο το ‘’πολυπόθητο’’ για εκείνη την εποχή – λάφυρο.
Αλλά 45 λεπτά πριν να φθάσουν στον τελικό τους προορισμό, το Α/Δ της N’djamena, λόγω των ανύπαρκτων προγνώσεων-παρατηρήσεων καιρού της χώρας, έπεσαν πάνω σε μία φοβερή άμμο- καταιγίδα οι κορυφές της οποίας έφθαναν μέχρι και τα 3.000 πόδια. Για την αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων (ας μην ξεχνάμε τη πανωλεθρία στο Desert One), αύξησαν τον διαχωρισμό τους στο ένα ναυτικό μίλι, μείωσαν την ταχύτητα στους 40 κόμβους, μέχρι να περάσουν την καταιγίδα και προσγειώθηκαν στον τελικό τους προορισμό. Αλλά η καταιγίδα λες και τα κυνήγαγε. Μόλις απαγκίστρωσαν το ρώσικο Ε/Π, ξέσπασε ξανά γεγονός που ανάγκασε τα πληρώματα να μείνουν μέσα στα Ε/Π για πάνω από 20 λεπτά, χωρίς να μπορούν να βγουν, για λόγους ασφαλείας έξω.
Αφού πέρασε η καταιγίδα, τα δύο Σινούκ, το ρώσικο Hind και τα 75 άτομα της ομάδας, φορτώθηκαν σε Α/Φ C-5 και ξεκίνησαν για τις ΗΠΑ.
Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορούμε να τα διαβάσουμε όλα τα παραπάνω (όσα έχουν αποχαρακτηρισθεί από ΑΠΟΡΡΗΤΑ), από τις επίσημες πηγές του Αμερικανικού Πενταγώνου:
Operation Mount Hope III Documents from the Army
ΣΥΜΕΡΑΣΜΑΤΑ
Χρειάσθηκαν μόλις 67 ώρες – από την άφιξη του Galaxy στο Τσαντ, για να ολοκληρωθεί η αποστολή, η επιτυχής ολοκλήρωση της οποίας , απέδειξε ότι ο έγκαιρος σχεδιασμός, η εκπαίδευση του προσωπικού και η με πολλές βαλβίδες ασφαλείας εκτέλεση, μπορεί να φέρει σε πέρας και την πιο απίθανη και δύσκολη αποστολή.
Το ΕΧΘΡΟΣ-ΚΑΙΡΟΣ-ΕΔΑΦΟΣ , βασικοί παράγοντες που μαθαίνουμε από τα πρώτα μας βήματα, αποδείχθηκε στη πράξη – στην Επιχείρηση Mount Hope III – ότι μελετήθηκε σε κάθε λεπτομέρεια και εκτελέσθηκε με πλήρη σωφροσύνη, αποδεικνύοντας, ότι χωρίς ελικόπτερα, για διεισδύσεις σε βάθος (όπως στην ουσία ήταν αυτή η ενέργεια), λίγα πράγματα μπορούν να γίνουν πλέον.
ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΣΤΡΑΤΟΥ 
