ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ε.α (ΤΧ) ΦΕΓΓΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (σελίδα 5η)

Συνέχεια από την 4^η σελίδα.

Το έτος 1975 ιδρύθηκε η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) στο Αεροδρόμιο της Τανάγρας.

Η ΕΑΒ αποτελούσε τότε τον μοναδικό στη χώρα μας φορέα επισκευών και κατασκευών Αεροπορικού

Υλικού. Σχεδιάστηκε και συγκροτήθηκε με σκοπό να καλύπτει σχεδόν το σύνολο των αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων σε εργασίες επιπέδου Εργοστασίου του Αεροπορικού Υλικού αυτών, Α/Φ,  Ε/Π,  Κινητήρων, ηλεκτρονικών και παρελκόμενων. Η ΕΑΒ είχε κατασκευαστές από ξένους οίκους, τους παρακάτω :

Την Lockheed, διά τας ατράκτους και συγκροτήματα Α/Φ-Ε/Π πλην κινητήρων.

Την General Electric, δια τους κινητήρας

Την Westinghouse δια τα ηλεκτρονικά υλικά.

Την Austin  δια τας κτιριακές και ηλεκτρομηχανολογικός εγκαταστάσεις και τον συντονισμό του όλου έργου.

Αι ανάγκαι του Στρατού Ξηράς που θα εκαλύπτοντο από την ΕΑΒ ήταν:

1. ΓενικέςεπιθεωρήσειςΑ/Φ – Ε/Π – IRAN (Inspect Repair the Aircraft as Necessary),  PDM              (Programmed Depot Maintenance)

2.             Ανακατασκευαί αεροκινητήρων και συγκροτημάτων Α/Φ -Ε/Π.

3.             Σοβαραί επισκευαί υποστάντων ζημίας εξαρτημάτων Α/Φ-Ε/Π.

4.             Σοβαραί τροποποιήσεις και εκσυγχρονισμοί Α/Φ – Ε/Π.

5.             Διάφοροι ενδεχομένως εργοστασιακαί εργασίαι διά τα λοιπά υλικά (πλην Α/Φ – Ε/Π), ως Π.χ. κατεργασίαι και  επιμεταλλώσεις στροφάλων,   κυλίνδρων,   αξιοποίηση   υλικών   Hawk   (ΧΩΚ),   θερμικαί κατεργασίαι κ.λπ.

Από τις αρχές του 1979 άρχισε να λειτουργεί προοδευτικά η ΕΑΒ και ξεκίνησε η σταδιακή διακοπή των εργασιών του 202 ΚΕΑ. Η ΕΑΒ ήτο ανώνυμος εταιρεία ανήκουσα στο Δημόσιο κατά 80% και στην ΕΤΒΑ κατά 20%. Το Κράτος εκπροσωπείτο υπό των Υπουργών Συντονισμού, Οικονομικών και Εθνικής Αμύνης. Είχε εννεαμελές Διοικητικό Συμβούλιο (τέσσερα μέλη ορίζοντο υποχρεωτικώς υπό του ΥΕΘΑ).

Είχε κεφάλαιο 300.000.000 δολαρίων ( 1.750.000.000 Δρχ.) Ο καλυμμένος χώρος της ΕΑΒ ήταν 83 στρέμματα. Ο μηχανολογικός εξοπλισμός του Εργοστασίου ΕΑΒ ανήρχετο σε 85.000.000 δολάρια και το δυναμικό αυτής ανήρχετο σε 3.000.000 ΕΩ/Έτος, εκ των οποίων 2.000.000 ΕΩ/ Έτος διατίθεντο διά τας ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδος.

Οι Υπουργοί Συντονισμού, Εθνικής Αμύνης και Οικονομικών συγκρότησαν υπηρεσία ελέγχου της ΕΑΒ με συντετμημένο τίτλο ΥΠΕΑΒ, η οποία υπήγετο υπό τον Αρχηγό ΓΕΑ ( Γενικόν Επιτελείο Αεροπορίας), εκπροσωπούσε το Ελληνικό Δημόσιο και ενεργούσε δια λογαριασμον αυτού εις ότι αφορούσε την εκτέλεση συμβατικών εργασιών υπό της ΕΑΒ. Ουδεμία Δημόσια αρχή, συμπεριλαμβανομένων και των Ενόπλων Δυνάμεων, εκτός της ΥΠΕΑΒ μπορούσε να έχει δοσοληψίες με την ΕΑΒ, εξαιρουμένων των Οργανισμών κοινής ωφελείας και των παντός είδους επιχειρήσεων υπό Κρατικόν Έλεγχο.

Αποστολή της ΥΠΕΑΒ ήταν η παρακολούθηση και εποπτεία των εργασιών της ΕΑΒ, είχε υπαγωγή υπό το Αρχηγείο της Πολεμικής Αεροπορίας με έδρα τον Χολαργό και κατά το λειτουργικό στάδιο υπήγετο Διοικητικώς υπό την 30η ΔΑΥ (Διοίκηση Αεροπορικού Υλικού), με έδρα την Τανάγρα.

Την 16 Δεκεμβρίου 1978 (που ήμουν Ανχης και υπηρετούσα στη ΔΤΧ/ΓΕΣ ) το ΓΕΣ με όρισε πρόεδρο επιτροπής Αξκών η οποία κατόπιν συνεργασίας με την ΥΠΕΑΒ εξετάσαμε το θέμα υποστηρίξεως του Αεροπορικού Υλικού του Στρατού Ξηράς από την ΕΑΒ.

Την 28 Απριλίου 1979 η επιτροπή υπέβαλε στην ιεραρχία του ΓΕΣ, πρακτικό με διαπιστώσεις και προτάσεις οι οποίες έπρεπε να μελετηθούν και να ληφθούν αποφάσεις που θα καθόριζαν τα πλαίσια της συνεργασίας ΓΕΣ – ΓΕΑ (ΥΠΕΑΒ) – ΕΑΒ.

Κατόπιν πολλών συσκέψεων και διαπραγματεύσεων ΓΕΣ – ΓΕΑ (ΥΠΕΑΒ) – ΓΕΑ, το ΓΕΣ αποφάσισε να στείλει στην ΕΑΒ, το έτος 1980, δώδεκα Α/Φ L-21B, έξι Α/Φ U-17A, B, πέντε Ε/Π OH-13H, S και δύο Ε/Π UH-1H, αλλά όταν πληροφορήθηκε το κόστος αξιοποιήσεως τούτων,  που ήταν πολύ  υψηλό και επηρέαζε την συντήρηση των υπολοίπων μέσων του Στρατού Ξηράς, έκανε περικοπές στο πρόγραμμα αυτό και παράλληλα εξουσιοδότησε το 307 ΤΣΥΑΥ μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων του να εκτελέσει ένα μέρος του προγράμματος.

Η   πληρωμή   των   εργασιών   συντηρήσεως   Αεροπορικού   υλικού   εγένετο   δια   των  αμοιβαίων λογαριασμών μεταξύ  ΓΕΣ και ΓΕΑ και αξίζει να σημειωθεί ότι, στον αμοιβαίο λογαριασμό του ΓΕΣ οι πιστώσεις για τη  συντήρηση  του  Αεροπορικού  υλικού  προήρχοντο  από  το  σύνολο  των πιστώσεων συντηρήσεως όλων των τεχνικών υλικών του Στρατού Ξηράς.

Το  307   ΤΣΥΑΥ,   κατόπιν προσπαθειών του,  μελέτησε και  επέκτεινε τις δυνατότητες  του  και προγραμμάτιζε για την ΕΑΒ μικρό ποσοστό των αναγκών συντηρήσεως Α/Φ – Ε/Π και συγκροτημάτων αυτών, λαμβάνοντας υπόψη το κόστος αλλά και την ανάγκη ότι έπρεπε η  ΕΑΒ να έχει εμπειρία και δυνατότητες να αναλάβει, αν παραστεί ανάγκη, την συντήρηση  όλων των μέσων που χρησιμοποιεί η Αεροπορία Στρατού.

(σημείωση Army Aviator: Το ΑΒ-206, ΕΣ 503 λίγο μετά την παραλαβή τους, στο υπόστεγό του τότε 30υ7 ΤΣΥΑΥ, στο Α/Δ του Στεφανοβικείου. Αξίζει να παρατηρήσουμε τα χαμηλά σκι που »φορά» και που δεν είχαν την δυνατότητα να φέρουν πλωτήρες ανάγκης, άρα δεν είχαν και την δυνατότητα να πετάν πάνω από μεγάλες υδάτινες επιφάνειες. Ένα από τα 15, σήμερα δεν ξέρω πόσα έχουν απομείνει, ίσως 2-3 λιγότερα, λίγο »παρεξηγημένο» αλλά πλήρως αξιόπιστο. Θέλει μαλακούς χειρισμούς και όχι »μπαστουνιές» σαν να πετάς άδειο Huey, κουρσάκι το λέμε γιατί πραγματικά έχει μία πολύ smooth πλεύση. »Έπεξε και έμπλεξε κι’ αυτό στα »παιχνίδια» της πολιτικής ηγεσίας μας που νομίσανε ότι θα έλυνε το πρόβλημα των αεροψεκασμών, χωρίς ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ από τους τότε »ταγούς» μας, αν και η εκπαίδευση του προσωπικού ήταν στα αρχικά της στάδια, τα »έδωσε» ….. Πάντως όσοι από μας έχουν εμπειρία στο μέσον (ώρες δηλαδή και μάλιστα σε αποστολές και όχι ώρες κύκλου), έχουν να πουν τα καλύτερα λόγια.

(σημείωση Army Aviator: Το ΑΒ-206, ΕΣ 510 λίγο μετά την παραλαβή τους, στο υπόστεγό του τότε 307 ΤΣΥΑΥ, στο Α/Δ του Στεφανοβικείου. Αξίζει να παρατηρήσουμε τα ψηλά σκι που »φορά» και που είχαν την δυνατότητα να φέρουν πλωτήρες ανάγκης, άρα είχαν και την δυνατότητα να πετάν πάνω από μεγάλες υδάτινες επιφάνειες. Δώρο σχεδόν άδωρο, λόγω του φτωχού εξοπλισμού που έφερε το Ε/Π σε ραδιοναυτιλιακά όργανα)

Το έτος 1979, η Αεροπορία Στρατού απόκτησε 15 Ε/Π ΑΒ206Β πενταθέσια, της Agusta Bell Ιταλίας με κινητήρα Allison μεγίστης ισχύος 317 HP (ισχύς πλεύσης 290HP).

Τα έτη 1981 και 1982 η Αεροπορία Στρατού απέκτησε πέντε Ε/Π CH-47C (Cargo Helicopter) εκ του εξωτερικού και το 1989 τέσσερα εκ των πέντε Ε/Π CH-47C που είχε παραλάβει εκ του εξωτερικού η Πολεμική Αεροπορία (το πέμπτο είχε τεθεί εκτός ενέργειας). Τα Ε/Π αυτά εκσυγχρονίστηκαν σε Ε/Π CH-47D τα έτη 1993 και 1994.

Τα έτη 2001 και 2002 η Αεροπορία Στρατού απέκτησε άλλα 7 Ε/Π CH-47D και είχε 16 Ε/Π CH-47D μέχρι την 11η Σεπτεμβρίου 2004 που έγινε το ατύχημα και κατέπεσε εις την θάλασσα το CHINOOK ΕΣ 916 και έμειναν εν χρήσει 15.

Τα Ε/Π CH-47D CHINOOK της BOEING είναι διασκευασμένα για στρατιωτικές αποστολές (ρυμούλκηση και μεταφορά Α/Φ-πυροβόλων κτλ, καθώς και μεταφορά προσωπικού (48 άτομα) και υλικών). Μέγιστο φορτίο 24500kg, ωφέλιμο 12700kg (28000 lbs) με δύο κινητήρες Lycoming ισχύος 4400 SHP (ίππων στον άξονα) ο καθένας, κιβώτιο ισχύος 7533 SHP, χωρητικότης δεξαμενών καυσίμου 3558 liters και μέγιστη αυτονομία 475 χιλιόμετρα.

Το έτος 1995 η Αεροπορία Στρατού απόκτησε 20 Ε/Π ΑΗ-64 APACHE (ΑΠΑΤΣΙ) Τα Ε/Π αυτά έχουν αντί δύο τέσσερις πτέρυγες περιορίζοντας έτσι το θόρυβο κατά την πτήση και έχουν την ικανότητα να πετούν χαμηλά για να μην μπορεί να τα εντοπίσει το RADAR και να εκτοξεύουν αντιαρματικά βλήματα με μεγάλη επιτυχία. Πλεονεκτούν κατά πολύ των αντιαρματικών Ε/Π COBRA που είναι Ε/Π Huey διασκευασμένα και εξοπλισμένα σε μαχητικά.

Την συντήρηση των ΑΠΑΤΣΙ που παραλάβαμε τον πρώτο καιρό την εκτελούσε ομάδα Αμερικανών Τεχνικών οι οποίοι παράλληλα εκπαίδευαν και το προσωπικό του 307 ΤΣΥΑΥ το οποίο τμηματικά ανέλαβε και εκτελεί την συντήρηση των ΑΠΑΤΣΙ κατά πολύ καλό τρόπο.

Σελίδα 5η  συνεχίζεται….στη 6^η σελίδα