ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ Μ.Ε.Α

Posted by Army Aviator on 23, Νοέμβριος, 2013 · 2 Σχόλια 

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Ελληνικού ΥΠΕΘΑ, οΥΕΘΑ κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος συμμετείχε στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε., στις εργασίες του ΕΟΑ και στη συνάντηση Υπουργών Άμυνας της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες, στις 18 και 19/11/2013.

European drone prototype, nEUron (photo: Dassault Aviation)

Σε αυτή την συνάντηση των Υπουργών, όπως ανακοινώθηκε στις 19 Νοε 2013, από την επίσημη ιστοσελίδα του Atlantic Council, οι Υπουργοί Εθνικής Άμυνας των χωρών μελών της ΕΕ, αποφάσισαν να ιδρύσουν μία »λέσχη χρηστών ΜΕΑ» και όπως δήλωσε ο ΥΕΘΑ της Γαλλίας  Jean-Yves Le Drian ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας (European Defense Agency-EDA), έχει αναλάβει να μελετήσει και να προτείνει τις στρατιωτικές απαιτήσεις-προδιαγραφές για τη δημιουργία μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, μιας »Ευρωπαϊκής γενιάς ΜΕΑ.

Στην ουσία, η δημιουργία της ΄΄λέσχης΄΄αυτής είναι μια προσπάθεια της ΕΕ να αναπτύξει μια ανταγωνιστική δραστηριότητα στον τομέα των ΜΕΑ, απέναντι  στις ΗΠΑ και το Ισραήλ που δεσπόζουν στον τομέα αυτό.

Σύμφωνα πάλι με την επίσημη ιστοσελίδα του ΥΠΕΘΑ:

Στις εργασίες του Διοικητικού Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας (ΕΟΑ) και στη συνάντηση Υπουργών Άμυνας της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες, συμμετείχε η Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας Φώφη Γεννηματά. Η κα Γεννηματά υπέγραψε έγγραφο πρόθεσης συμμετοχής της χώρας μας σε πρόγραμμα μη επανδρωμένων εναέριων συστημάτων, σχετικά με την διεύρυνση στρατιωτικής συνεργασίας κρατών-μελών. όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Ισπανία και η Πολωνία.

Στη λέσχη αυτή συμφώνησαν – σύμφωνα με την ανακοίνωση της European Defence Agency – να πάρουν μέρος οι χώρες, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ιταλία, Ολανδία, Πολωνία και Ισπανία, που ήδη χρησιμοποιούν ή σχεδιάζουν τέτοια συστήματα..

Μια λοιπόν που μπήκαμε σε αυτή τη λέσχη και μια που το θέμα των ΜΕΑ, θα έχει μέλλον και μάλλον μεγάλο, ψάξαμε και μαζέψαμε τα πιο πρόσφατα από αυτά που προγραμματίζονται για το μέλλον των ΜΕΑ.

Στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Vertical δημοσιεύθηκε στις 7/11/2013 ένα άρθρο του Elan Head με τίτλο Unmanned Future.

Εμείς θα προσπαθήσουμε μέσα από μία μικρή διασκευή, να δώσουμε τα κυριότερα σημεία του, ως προς το μέλλον των ΜΕΑ.

Στις 17 Αυγούστου του 2013, μια φωτιά που άναψε ένας κυνηγός, στον εθνικό δρυμό  Stanislaus National Forest της Βορείου Καλιφόρνιας κατέληξε είχε τα γνωστά αποτελέσματα της καταστροφής (Rim Fire) μέσα σε λίγες μέρες, περισσότερων από 100.000 στρεμμάτων.

Ο τοπικά υπεύθυνος για την αντιμετώπιση αυτής της τεράστιας δασικής πυρκαγιάς Mike Wilkins (αριστερά στη φωτογραφία), υπέβαλλε ένα πολύ ασυνήθιστο αίτημα.

Ζήτησε εκτός από τα εναέρια μέσα που του είχαν διατεθεί και την διάθεση ενός ΜΕΑ τύπου MQ-1 Predator …

Η έγκριση διαθέσεως του ΜΕΑ, αφού πέρασε μέσα από τα γραφειοκρατικά κανάλια του ΥΕΘΑ και της ΥΠΑ των ΗΠΑ, του χορηγήθηκε στις 28 Αυγούστου.

Το ΜΕΑ ανήκε στην 163^η Πτέρυγα Αναγνωρίσεων της ΠΑ της Εθνοφρουράς της Πολιτείας της Καλιφόρνιας (163 Reconnaissance Wing of the California Air National Guard), προσωπικό της οποίας το πετούσε πάνω από τις περιοχές των πυρκαγιών, για 20 ώρες ημερησίως και με τα ηλεκτρο-οπτικά συστήματα μετέδιδε εικόνα βίντεο και infra-red σε πραγματικό χρόνο, δίνοντας έτσι πολύτιμες πληροφορίες στο προσωπικό που συντόνιζε το έργο των πυροσβεστικών δυνάμεων εδάφους και αέρος.

Το πόσο πολύτιμες πληροφορίες έδινε το ΜΕΑ, μπορούμε να το καταλάβουμε από τα λεγόμενα των δασοπυροσβεστών που τόνιζαν ότι μέσα στα πρώτα 30-40 λεπτά παρακολούθησης του βίντεο που έστελνε το ΜΕΑ, ήταν σε θέση να δουν σχεδόν όλη την έκταση της πυρκαγιάς. Επίσης έγινε κατορθωτή η σωστή καθοδήγηση προς τις βάσεις των διαφόρων εστιών των πεζοπόρων τμημάτων άμεσα και όχι μετά από παρέλευση ωρών ή ακόμη και ημερών.  Τέλος οι κινήσεις των πεζοπόρων τμημάτων έγιναν από δρομολόγια που εκ των προτέρων ήταν ασφαλή και εκτός των πιθανών ζωνών αναζωπύρωσης της φωτιάς.

Η μεγάλη λοιπόν καταστροφή (Rim Fire) από τις δασικές αυτές πυρκαγιές χαρακτηρίσθηκε από την έντονη χρησιμοποίηση- για πρώτη φορά σε δασικές εκτάσεις – ΜΕΑ που οδηγεί σε σκέψεις ότι δεν θα είναι στο μέλλον και η τελευταία, αν υπολογίσει κανείς ότι και οι σχετικές με το αντικείμενο αεροναυπηγικές εταιρείες έχουν στα προγράμματα τους   την διάδοση των ΜΕΑ για την αντιμετώπιση τέτοιου είδους εκτάκτων αναγκών.

Έχει αρχίσει η συζήτηση για το πώς τα ΜΕΑ θα μπορούσαν στον τομέα αυτόν να συναγωνισθούν και γιατί όχι να αντικαταστήσουν (όχι βέβαια σε όλη την γκάμα των αποστολών τους), τα επανδρωμένα αεροχήματα.

Ρομπότ (drone) ή όπως αλλιώς θέλετε να τα πείτε.

Από πλευράς ονοματοδοσίας αν το δούμε, έχουμε τους εξής χρησιμοποιούμενους όρους-ορισμούς.

Ένα αεροσκάφος (σταθερών ή περιστρεφόμενων πτερύγων) που για την πτήση του δεν απαιτείται η ύπαρξη εντός αυτού, χειριστού, μπορεί να ονομάζεται ΜΕΑ (μη επανδρωμένο αερόχημα, unmanned aerial vehicle (UAV), ή ΜΕΑΣ (μη επανδρωμένο αεροπορικό σύστημα, unmanned aerial system (UAS). Μερικοί (όπως το προσωπικό της 163 Reconnaissance Wing of the California Air National Guard),  προτιμούν τον ορισμό ΤΑ τηλεχειριζόμενο αεροσκάφος (remotely piloted aircraft RPA), για να δώσουν έμφαση στο ότι η λειτουργία του και η πτήση του βρίσκεται ανά πάσα στιγμή κάτω από τον έλεγχο ανθρώπου.

Υπάρχουν και άλλες ονομασίες όπως το ΜΕΦ (μη επανδρωμένο φορτηγό, unmanned aerial truck UAT), για το ελικόπτερο της Kaman, που βλέπουμε στην παραπάνω εικόνα, αλλά κανείς μέσα στην αεροπορική κοινότητα δεν θέλει και δεν χρησιμοποιεί τον όρο Ρομπότ.

Τα ΜΕΑ όμως (ή όπως αλλιώς τα ονομάζουν οι χρήστες και κατασκευαστές τους) έχουν μια πολύ κακή φήμη. Αν και πολλοί από τους τύπους των ΜΕΑ έχουν χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται για αποστολές συλλογής πληροφοριών, αναγνώρισης και επιτήρησης, το έργο τους έμεινε στο παρασκήνιο και δεν αναδείχθηκε. Αντιθέτως η προσοχή του κοινού εστιάσθηκε στις επιχειρήσεις των εξοπλισμένων ΜΕΑ, όπως το ΜΕΑ Predator και το ΜΕΑ MQ-9 Reaper, της εταιρείας General Atomics, που τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιήθηκαν από τις ΗΠΑ για την προσβολή στόχων στο Αφγανιστάν, Πακιστάν και Υεμένη.

Παρακάτω ένα βίντεο για τα εξοπλισμένα ΜΕΑ:

Τα ΜΕΑ που κατασκευάζονται για στρατιωτικές αποστολές/ρόλους χρησιμοποίησης, είναι πολλών ειδών και μεγεθών. Ορισμένα από αυτά έχουν κατασκευασθεί από την αρχή και δεν βασίζονται σε ήδη υπάρχοντα αεροπορικά μέσα.

Υπάρχουν όμως και άλλα – κυρίως ή αποκλειστικά για στρατιωτικές χρήσεις – που βασίζονται σε ήδη υπάρχοντα αεροπορικά μέσα, που βασίζονται σε δύο τύπους ελικοπτέρων και είναι:

Το παραπάνω εικονιζόμενο ΜΕΑ MQ-8Β Fire Scout της εταιρείας Northrop Grumman που βρίσκεται σε υπηρεσία στο Π.Ν των ΗΠΑ και βασίζεται στην άτρακτο του Ε/Π Schweizer 330

Το παραπάνω εικονιζόμενο ΜΕΑ MQ-8Β Fire Scout της εταιρείας Northrop Grumman που βρίσκεται σε υπηρεσία στο Π.Ν των ΗΠΑ και βασίζεται στην άτρακτο του Ε/Π Schweizer 333

Το παραπάνω εικονιζόμενο ΜΕΑ MQ-8C Fire Scout της εταιρείας Northrop Grumman που βρίσκεται σε υπηρεσία στο Π.Ν των ΗΠΑ και βασίζεται στην άτρακτο του Ε/Π Bell 407.

Το ΠΝ των ΗΠΑ έχει παραγγείλει 96 μονάδες και  έχει σε υπηρεσία 27 συνολικά Ε/Π αυτών των τύπων που έχουν πετάξει συνολικά 10.000 ώρες για υποστήριξη επιχειρήσεων, από πλευράς συλλογής πληροφοριών, των ναυτικών και χερσαίων του δυνάμεων.

Και κάποια βίντεο για τα παραπάνω:

Ένα άλλος τύπος ήδη χρησιμοποιούμενου ελικοπτέρου ως ΜΕΑ, είναι το Ε/Π K-Max.

Το ελικόπτερο K-MAX χρησιμοποιείται από τους Πεζοναύτες του ΠΝ των ΗΠΑ σε αποστολές ανεφοδιασμού των Μονάδων τους που βρίσκονται ή ενεργούν σε απομακρυσμένες ή/και απομονωμένες περιοχές. Σήμερα βρίσκεται σε ενεργό υπηρεσία στο Αφγανιστάν. Είναι γνωστό με την ονομασία ΜΕΑ Ανεφοδιασμού (Cargo Resupply UAS (CRUAS) και η διασκευή του έγινε από κοινού από τις εταιρείες Lockheed Martin και Kaman.

Παρακάτω ένα βίντεο από την λειτουργία του.

Τα εμπόδια (φυσικά και πολιτικά)

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που εξηγούν γιατί τα κάθε τύπου ΜΕΑ, έχουν αναπτυχθεί στις ένοπλες δυνάμεις και όχι στον ιδιωτικό τομέα.

Ένας λόγος είναι ο οικονομικός μιας και στον τομέα της έρευνα και τεχνολογίας οι Ε.Δ έχουν και δαπανούν πολλά περισσότερα από τους ιδιώτες. Ένας άλλος είναι η δυνατότητα που έχουν οι Ε.Δ να χειρίζονται και να λειτουργούν τα ΜΕΑ σε απαγορευμένους εναέριους χώρους (restricted airspace). Η λειτουργία των ΜΕΑ σε εναέριους χώρους ελεύθερους για τις πολιτικές πτήσεις είναι περίπλοκη και πολλές φορές γεμάτη κινδύνους για εναέριες συγκρούσεις επανδρωμένων και μη επανδρωμένων αεροπορικών μέσων.

Ένας άλλος λόγος που δεν είναι διαδεδομένη η χρήση των ΜΕΑ στον ιδιωτικό χώρο είναι η προστασία του ιδιωτικού απορρήτου. Φαντασθείτε να υπήρχε η δυνατότητα λειτουργίας μικρών ΜΕΑ στην γειτονιά, όλοι μας θα γινόμασταν μικροί “Big Brother”.

Από την άλλη τα ΜΕΑ ήδη χρησιμοποιούνται από οργανισμούς και υπηρεσίες, είτε των Υπουργείων Δημόσιας Τάξης είτε άλλων συναρμοδίων για την επιτήρηση των συνόρων, την συλλογή πληροφοριών και την αναγνώριση, όπως γίνεται και με τις επίγειες μονάδες της Αστυνομίας του FBI και της Αστυνομίας των Συνόρων.

Ίσως τα ΜΕΑ για να παραγγείλει κανείς πίτσα ή ότι άλλο delivery θα προσφέρει το κατάστημα, να είναι μια ενυπωσιακή ιδέα, αλλά μάλλον θα αργήσουμε να την δούμε να εφαρμόζεται στη πράξη.

Αλλά κλείνοντας να χρησιμοποιήσουμε το κείμενο με το οποίο τελείωνει το αφιέρωμα 9 Reasons Drones Are Actually Awesome η »The Huffington Post»:

Δίκαια ή άδικα, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν μια αρνητική φήμη. Αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι ήρθαν για να μείνουν, έτσι ενώ συνεχίζουμε να έχουμε- και καλώς –  μια δυσπιστία λόγω των τρομερών τρόπων που αυτά χρησιμοποιούνται, ας μην ξεχνάμε όμως, ότι κάνουν και  πολύ εντυπωσιακά πράγματα.

ΥΓ

Μια πολύ καλή ανάλυση για τα ΜΕΑ μπορούμε να διαβάσουμε στο άρθρο What are drones?

Filed under ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ, Μ.Ε.Α · Tagged with UAV, USA Army Aviation. Developments