ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ Joint Endeavor ΚΑΙ Joint Guard. ΑΠΕΙΛΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΑΕΡ. ΣΤΡΑΤΟΥ.(1996-1997).
συνέχεια από: ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ Joint Endeavor ΚΑΙ Joint Guard. ΤΑΚΤΙΚΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΩΝ & ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΩΝ Ε/Π.(1996-1997).
ΑΠΕΙΛΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΑΕΡ. ΣΤΡΑΤΟΥ.
Όταν οι ΜΑΣ της 4ης ΤΑΞΑΣ, ανέλυαν την αποστολή τους πίσω στο Hanau της Γερμανίας κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι οι απειλές θα προερχόταν από ένα πολύ έντονα εχθρικό περιβάλλον. Δυστυχώς έπεσαν τελείως έξω από τις εκτιμήσεις τους.
Στην πραγματικότητα οι μεγαλύτερες απειλές προέρχονταν από:
- τους ντόπιους κλέφτες,
- από τον καιρό,
- από τα εναέρια ηλεκτρικά και τηλεφωνικά καλώδια,
- από τον έντονο ρυθμό χρησιμοποιήσεως των αεροπορικών μέσων και
- από τον εφησυχασμό του προσωπικού.
Το θέμα των κλοπών, συνίστατο σε κλοπές όχι υλικών αλλά τροφίμων και καυσίμων. Οι Διοικήσεις των ΜΑΣ, είχαν εκτιμήσει ότι την περιμετρική ασφάλεια των χώρων συγκεντρώσεως θα μπορούσε – ως όφειλε – η Στρατονομία να τον εξασφαλίσει, αλλά λόγω των πολλαπλών αποστολών της δεν ήταν σε θέση να το κάνει. Έτσι αναγκαζόταν όλο σχεδόν το επίγειο προσωπικό να εκτελεί χρέη σκοπού και πολύ λίγοι Μηχανοσυνθέτες να ασχολούνται με τη συντήρηση των αεροπορικών μέσων.
Μια ιδέα των συνθηκών διαβίωσης και συντήρησης των αεροπορικών μέσων, των πρώτων μηνών για τον χώρο εγκαταστάσεως ενός από τα δύο ΤΕΕΠ μπορούμε να πάρουμε από την παραπάνω φωτογραφία. Είναι αυτό όπου αργότερα ολοκληρώθηκε ως Βάση Comanche, χώρος εγκατάστασης ενός ΤΕΕΠ, κοντά στην πόλη Tuzla. Μπορείτε να δείτε τις πρόχειρες θέσεις παρκαρίσματος των Απάτσι, οριοθετημένες με βαρέλια και τα κοντέινερ με το σήμα IFOR. πηγή
Μία άλλη απειλή για τις ΜΑΣ ήταν ο καιρός.
Η ανάπτυξη των δυνάμεων έγινε στην καρδιά του χειμώνα. Οι Μηχανοσυνθέτες των Ε/Π ήταν υποχρεωμένοι να αφαιρούν το χιόνι και τον πάγο από τα Ε/Π. Η μόνη συσκευές που υπήρχαν στις συλλογές των ΜΑΣ για την αφαίρεση του χιονιού, ήταν οι εξωτερικές πηγές (auxiliary ground power unit -AGPU).
Ο αποχιονισμός των Ε/Π συνήθως ξεκινούσε στις 04:00 το πρωί, για να είναι αυτά έτοιμα για πτήση στις 08:00. Χρειαζόταν περίπου μία ώρα ανά Ε/Π για να ολοκληρωθεί. Ήταν ένα εξοντωτικό πρόγραμμα και για το προσωπικό και για τα μέσα.
Αλλά ο καιρός επιδρούσε και όταν τα Ε/Π απογειωνόταν. Πολλά από αυτά έπρεπε να κάνουν και αεροναυτιλιακά ταξίδια για λόγους ΔΜ προς την Ανατολική Κροατία και προς την Ουγγαρία, (όπου έδρευε το Τάγμα Υποστήριξης της ΤΑΞΑΣ), περιοχές με τις δικιές τους ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες. Η ανάγκη για καλό μετεωρολογικό από τη αεροπορική βάση στη Tuzla, ήταν μεγάλη, διότι οι χαμηλές βάσεις νεφών που υπήρχαν πάνω από τη Β-Ε και ιδιαίτερα πάνω από τον ποταμό Sava, ήταν ένας παράγοντας που πολλές φορές ματαίωνε την ολοκλήρωση αποστολών.

24/10/1996. Ένα ΕΕ/Π AH-64 Apache helicopter, του 2nd Squadron, 6th Calvary, στη Βάση Comanche Base, κοντά στη πόλη Tuzla, της Β-Ε.
Τέλος όταν πέρασε ο χειμώνας και οι θερμοκρασίες ανέβηκαν, άρχισαν τα προβλήματα με τις αποδόσεις των κινητήρων ειδικά των εξοπλισμένων Ε/Π AH-58D, που λόγω του οπλισμού τους αλλά και του μικρού κινητήρα που έφεραν, σε συνδυασμό με τις θερμοκρασίες αλλά κυρίως με το μεγάλο υψόμετρο των περιοχών της Β-Ε, αποτέλεσαν έναν βασανιστικό παράγοντα για τα πληρώματα.
Μία άλλη απειλή για τις ΜΑΣ ήταν τα καλώδια.
Όταν αναπτύχθηκαν οι ΜΑΣ στην Β-Ε, οι περισσότερες γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ήταν κατεστραμμένες. Με την εξέλιξη της ανασυγκρότησης της χώρας, αναπτύχθηκαν πολύ περισσότερες γραμμές και πυλώνες που δεν είχαν προλάβει να απεικονισθούν στους υπάρχοντες χάρτες. Αυτό αποτέλεσε και την αιτία πρόσκρουσης σε καλώδια δύο Ε/Π, ευτυχώς χωρίς ανθρώπινα θύματα. Η λίαν χαμηλή πτήση απαγορεύτηκε και καθιερώθηκε ως ελάχιστο ύψος πτήσης τα 300 πόδια.
Μία άλλη απειλή για τις ΜΑΣ ήταν ο έντονος ρυθμός χρησιμοποιήσεως των αεροπορικών μέσων.
Η 4η ΤΑΞΑΣ, και οι ΜΑΣ, δεν μπορούσαν να φαντασθούν τον μεγάλο αριθμό αποστολών που βρέθηκαν να εκτελούν. Αρκεί να φαντασθεί κανείς ότι τα δύο ΤΕΕΠ, είχαν σχεδόν καθημερινά σπαρμένα όλα τους τα διαθέσιμα ΕΕ/Π σε όλη τη Β-Ε. Το γεγονός αυτό αν συνδυασθεί και με το ότι για λόγους ασφαλείας τα ΕΕ/Π επιχειρούσαν ανά δύο, αλλά και με μικρό χρόνο προειδοποίησης, μπορεί να φαντασθεί τον φόρτο και στο ιπτάμενο αλλά και στο επίγειο προσωπικό.
Μία άλλη πτυχή του έντονου ρυθμού χρησιμοποίησης ήταν το επίπεδο Διεύθυνσης και Διοίκησης όλων αυτών των αποστολών. Τα ΤΕΕ/Π θα μπορούσαν να αναθέσουν στους Λόχους ΕΕ/Π τη Διεύθυνση και Διοίκηση των σε πτήση ευρισκομένων ΕΕ/Π, αλλά εδώ υπήρχε ένα άλλο μεγάλο θέμα. Οι χειριστές δεν είχαν λάβει καμία είδους εκπαίδευση – εκείνη την εποχή – για να μπορέσουν να Διοικήσουν δυάδα ή μεγαλύτερο αριθμός Ε/Π. Αυτό υποχρέωνε τα Τάγματα να μην επιμερίζουν την ευθύνη ενάσκησης Διοικήσεως στους Λόχους και το Επιτελείο τους να επιφορτίζεται και με αυτές τις διαδικασίες.
Μία άλλη απειλή για τις ΜΑΣ ήταν ο εφησυχασμός του προσωπικού.
Εφησυχασμός που μεγάλωνε, όσο οι πτήσεις γινότανε ρουτίνα.
Είναι βέβαια αλήθεια ότι το πρώτο τρίμηνο από την ανάπτυξη των ΜΑΣ στην Β-Ε, λόγω και του αγνώστου του εδάφους αλλά και της ενδεχόμενης πραγματικής εχθρικής απειλής, όλοι ασχολιότανε με τις αποστολές εντατικά, αλλά καθώς ο καιρός περνούσε και στην ουσία δεν υπήρχε πραγματική απειλή εκτός από τις αποστολές ρουτίνας, όπως ήταν οι πτήσεις ΔΜ και η εναέρια επιτήρηση, οι χειριστές αρχίσανε και ‘’χαλαρώνανε’’ κάνοντας συνεχώς τα ίδια και τα ίδια.
Το γεγονός αυτό ανησύχησε τη Διοίκηση της 4ης ΤΑΞΑΣ, που θέσπισε ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα και εξετάσεις, καθιέρωσε αυστηρότερα μέτρα ασφαλείας πτήσεων, και τέλος καθιέρωσε την περιοδική εκπαίδευση των πληρωμάτων στον CMS (Combat Mission Simulator), που βρίσκονταν σε αμερικανικές βάσεις στην Γερμανία.
Τέλος ένα άλλο μέτρο που αύξησε την ασφάλεια των πτήσεων ήταν και οι εσωτερικές μεταθέσεις χειριστών μεταξύ των Μονάδων που είχαν αναπτυχθεί στην Β-Ε. Με αυτές εξισώθηκαν οι έμπειροι χειριστές ανά τύπο ΜΑΣ, με αποτέλεσμα να γίνει πιο εύκολη η σύνθεση των πληρωμάτων που τώρα είχαν μεγαλύτερο συνολικό ωρών πτήσης ανά πλήρωμα, άρα και πιο έμπειρο.
Αυτές λοιπόν εν συντομία ήταν οι κυριότερες απειλές για τις ΜΑΣ.
συνέχεια στο: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ